
Oude auto’s en stenen. Dat zijn de favoriete beleggingsobjecten van Jort Kelder. Maar het maakt Kelder niet zozeer uit waar je in belegt, als je maar belegt. “Het zou heel goed zijn als iedereen gaat beleggen, omdat het mensen verbindt met het bedrijfsleven, de motor van onze welvaart.”
‘De zachte kant van het kapitalisme, da’s weer eens wat anders dan het korte termijn denken van de meeste Angelsaksisch geleide bedrijven’
Hij belegt zelf nauwelijks in aandelen, omdat hij vindt dat je te weinig controle over je geld hebt in een beursgenoteerd bedrijf. En over die controle gesproken, die is belangrijk voor Jort Kelder, oud-hoofdredacteur van Quote. Uitbesteden aan een vermogensbeheerder is voor de televisiepersoonlijkheid een no-go, want “ik blijf het liefst zelf aan de knoppen”. Zijn geld zit vooral in stenen, specifiek in de grachtengordel. Daarnaast zit er volgens de oud-hoofdredacteur van Quote iets te veel van zijn cash in “mooie, ouwe karren. Dat leek de afgelopen jaren lucratief, maar de verhandelbaarheid van klassieke auto’s is minder makkelijk dan van een aandeel of een huis.”
Wat was uw eerste belegging?
“Oeps, dat weet ik niet heel zeker, maar ik denk ergens in de jaren tachtig allerlei opties omdat ik het spannend vond om te speculeren. Kleine bedragen hoor, ik studeerde nog, het stelde weinig voor.”
Wat was uw grootste klapper? Waar heeft u het meeste aan verdiend?
“Value8, waar ik ooit instapte omdat ik vol vertrouwen had in Peter Paul de Vries. Ik mag hem, maar had uiteraard nooit kunnen voorzien dat deze oud-woordvoerder der particuliere beleggers het zelf tot omstredenheid zou schoppen. Gelukkig stapte ik tijdig uit en heb ik zo’n verdubbeling van de waarde gepakt.”
Is beleggen weggelegd voor iedereen?
“Het zou heel goed zijn als iedereen gaat beleggen, omdat het mensen verbindt met het bedrijfsleven, de motor van onze welvaart. Nu hebben we een partij als 50+ die risico’s in de rente en de koersen willen negeren en de uitkeringen aan ouderen wil verhogen, ongeacht beleggingsresultaten. Kortzichtig en asociaal, vooral jegens de jongere generatie die straks uit een lege honingpot moet likken. Het zou ook goed zijn voor al die types die menen dat je recht hebt op een vaste baan en lifetime employment: investeer je in een bedrijf, dan kom je er achter dat rendement niet vanzelfsprekend is, dat sommige bedrijven failliet gaan en anderen unicorns worden.”
Wat zijn uw gouden tips voor de beginnende belegger?
“Geloof niet in sprookjes, kijk naar de persoon van de topman en kijk vooral naar lange termijn verschuivingen in consumentenvoorkeuren. Gok je op bedrijven en producten die aan de goede kant van de geschiedenis staan, dan zit je op langere termijn altijd goed.”
Impact beleggen is een hot issue: zit er volgens u ook een ‘sociale’ kant aan het beleggen?
“Prima, dat impact beleggen. De zachte kant van het kapitalisme, da’s weer eens wat anders dan het korte termijn denken van de meeste Angelsaksisch geleide bedrijven. De grote jongens van Vanguard en Blackrock stellen zich activistischer op ten aanzien van maatschappelijke doelen. Ik heb ook meegedaan aan een clubje als Follow This, die door te stemmen op de ava (algemene vergadering van aandeelhouders, red.) van Shell het bedrijf van fossiel naar duurzaam willen duwen.”
Waar zou u nooit in beleggen? En waarom niet?
“Vooral niet in bedrijven die geleid worden door zo’n ouderwetse, hiërarchische grijze duif aan de top die voornamelijk bezig is met z’n eigen ego projecten. Als je vijf jaar later terugkijkt is de onderneming dan meestal diep in de problemen.”
Oud-toezichthouders Hans Hoogervorst en Nout Wellink waarschuwden onlangs voor een nieuwe crisis. Ze hebben het over zeepbellen op de aandelenbeurzen en vastgoedmarkten. Deelt u die angst?
“Uiteraard, er komt zeker een crisis als gevolg van de ontsporende schulden in de wereld en meer specifiek vanwege het krankzinnige beleid van Draghi en zijn Europese Centrale Bank. Politici en centrale bankiers hebben de uitslaande brand van 2008/2009 bezworen door het vuur met massa’s benzine te smoren. Maar de veenbrand smeult, de schulden zijn alleen maar gegroeid en kunnen alleen bezworen worden door de rente kunstmatig laag te houden. Zodra de rentes omhoog gaan, wat je nu al in de VS ziet gebeuren, gaan de bonnetjes oplopen en zullen Italië en de andere zwakke broeders weer wankelen. Maar goed, voorlopig zien de meeste cijfertjes er nog gezellig uit, dus laten we nog even genieten van het feestje…”
Heeft Nederland iets geleerd van de vorige crisis?
“Niets. Er zijn archiefkasten vol nieuwe regels geschreven en de kapitaalseisen voor banken zijn aangescherpt, maar echt gesaneerd is er niet. Nu ja, hoort erbij. Iedere generatie heeft recht op zijn eigen crisis.”
Heeft u iets geleerd van de vorige crisis?
“Ook niet echt. Ik heb er wel meer inzicht door gekregen en mijn overtuiging is er door gesterkt, maar intussen heb ook ik tegen een te verwaarlozen rente bijna 2 miljoen bij de bank geleend voor een flatje in de stad. Het geeft maar aan: ook al weet je als individu dat het dom is en principieel fout, als je in de stad wilt wonen zit er weinig anders op dan meedoen aan de gekte.”
U moet kiezen: beleggen in bitcoins of euro.
“Lastige keuze, want beiden vrij stuurloos. Ik zou eerder voor een andere cryptomunt gaan dan de overhypte bitcoin. Maar dan nog: de eurozone is inherent instabiel, maar vergeleken met de volatiliteit van de cryptovaluta is het een baken van rust. Dus, met tegenzin, de casinomunt van Mario D.”
Bent u inmiddels wel fan van ‘onze’ munt?
“Ach, ik erken dat de euro voor ons exporterend bedrijfsleven een zegen is. Zowel door het gemak van betalen als de ondergewaardeerde koers. Maar wie zich werkelijk verdiept in de muntunie weet dat er maar twee opties zijn. Of volledig politiek en financieel integreren, of eruit en terug naar een andere munt, bijvoorbeeld de ‘neuro’.”
En wat wordt het?
“Optie 1 zal het worden, omdat er zoveel politiek kapitaal in de euro zit dat regeringsleiders niet de verantwoordelijkheid nemen om zoiets op te blazen. Uiteraard hoop ik wel dat de leiders dan eerlijk zijn over de consequenties, namelijk een nog veel hardere hervorming van de Zuid-Europese economieën, wat ik niet snel zie gebeuren. Plus het afschrijven van honderden miljarden aan schulden en het aangaan van een permanente schuldenunie die ons land ergens tussen de 5 en 20 miljard per jaar extra gaat kosten. Dat is de prijs die een gekunstelde Europese eenheid kost, al betwijfel ik of burgers zo’n belastingverhoging zullen pikken. Vandaar dat politici creatieve versluierende teksten zullen spuien om die bittere pil te verhullen. Het is niet anders.”