Waar ben je momenteel op trainingskamp? Ik heb drie maanden geleden de marathon van Londen gelopen en daarna wat rust genomen. De marathon is niet makkelijk en je moet je echt een paar maanden goed voorbereiden, en daarna ook lang en goed herstellen. Ik ben nu in training in Park City, Utah in Amerika. In de winter zit ik meestal in Ethiopië, door de hoogte maar ook het lekkere weer. In de zomer verblijf ik meestal in Amerika of soms in Europa, dus ik woon een beetje overal.

Hoe zien je dagen eruit als je zo volop in training bent? Ik ben niet echt een ochtendmens, dus ik sta zo rond 9.00 uur op. In Europa is dat normaal, maar in Afrika is het echt laat. Daar staan de meeste atleten al om 5.30 uur op. Ik neem eerst een normaal ontbijt en loop niet voordat ik gegeten heb. Dat bestaat uit koffie, daar hou ik van, en verder bijvoorbeeld granen of gewoon brood. Ik ben toch ook Nederlander en vind een broodje kaas lekker. Tegen 11.00 uur ga ik lopen, waarbij ik afhankelijk van de wedstrijden baan- of wegtraining doe. Ook wissel ik de intensiteit af. Dus soms gaat het heel hard, maar op andere dagen doe ik meer rustige duurlopen. Ik heb eigenlijk geen vaste principes en maak geen programma’s van drie of vier maanden. Ik hou daarnaast echt van krachttraining. Daarbij doe ik precies hetzelfde als toen ik vroeger vooral de 800 en 1500 meter liep. Als ik niet twee keer per week aan krachttraining doe, heb ik het idee dat ik iets niet goed gedaan heb.

Hoe belangrijk zijn de maaltijden? Het voornaamste voor mij is dat mijn dieet in balans is. Ik ga niet rechts of links, maar wil allebei. Je hebt als mens proteïne en koolhydraten nodig, en als je marathons loopt natuurlijk een beetje meer. Sommige mensen die aan duurlopen doen zijn een beetje bang voor proteïne, maar dat is overbodig. Je lichaam heeft het gewoon nodig, net als mineralen en groenten voor alle vitamines. Alleen als de marathon dichterbij komt, neem ik meestal wat meer koolhydraten.

Je hebt al zoveel gewonnen. Wat zijn je doelstellingen voor de komende jaren? De Olympische Spelen van vorig jaar in Parijs hebben mentaal en fysiek best veel gevergd, dus daar probeer ik ook een balans in te houden. Daarom doe ik het dit jaar wat rustiger aan en bekijk ik het stap voor stap. Ik wil niet stressen: als het lukt is dat mooi, maar na zo’n jaar wil ik mezelf niet continu tot de limiet pushen. Daarom zal ik hoogstwaarschijnlijk ook niet naar de WK in Tokio gaan. Die komen te snel na Sydney.

In 2028 zijn de Olympische Zomerspelen in LA en dan ben je 35. Is dat een groot doel? Als marathonloper word je beter als je ouder wordt, maar ik ben er nog niet echt mee bezig. Voor Parijs heb ik eigenlijk hetzelfde gedaan en gewoon aangekeken hoe mijn schema er toen uitzag. Het kan dat ik in 2028 in vorm ben op de baan of de weg. Ik bekijk het echt per jaar en stap voor stap.

Je bent door je successen uitgegroeid tot rolmodel. Is dat iets waar je van geniet? Ik vind het leuk als ik ervoor zorg dat jongeren meer sporten en minder met sociale media bezig zijn. Het is mijn droom om op een gegeven moment goede doelen te hebben en jongeren en vrouwen te inspireren. In Europa gaat dat vooral om de mentale gezondheid, en in Afrika om het systeem makkelijker te maken om iets te bereiken. Je krijgt geen zelfvertrouwen als je alleen maar op sociale media zit en je ziet geen toekomst voor je. Het blust jongeren uit.

Als je iets met een vingerknip zou kunnen veranderen, wat zou dat dan zijn? Dat de wereld niet bang voor elkaar is, maar dat we samen zijn. We zijn allemaal mensen: donker, licht, Afrikaan of Europeaan. We zijn geen verschillende dieren. Het zou mooi zijn als we elkaars culturen respecteren en van elkaar houden: we zijn één volk.