Het huidige systeem maakt het voor veel werkgevers lastig nieuwe werknemers aan te nemen, aldus Edith Nordmann, advocaat en Managing Partner van ACG International. “Je zag daarom ook dat bezorgdiensten als Uber Eats en Deliveroo hun bezorgers niet in dienst namen, maar hen als zzp’er behandelden. Dat deden ze voornamelijk omdat het, als het niet gaat tussen werkgever en werknemer, heel moeilijk is om afscheid van elkaar te nemen.”

Het moeilijkste punt daarin is de doorbetaling bij ziekte. “De manier waarop het systeem nu is ingericht zorgt dat een werknemer zich ziek zou kunnen melden op het moment dat tegen hem of haar gezegd wordt dat ze niet goed functioneren”, vertelt Edith Nordmann. “Ze zijn dan beschermd tegen ontslag, waardoor de werkgever vastzit. Dat valt eigenlijk niemand aan te rekenen, want het systeem werkt het in de hand. Daarnaast werd in het SER-advies van afgelopen juni aangekondigd dat de overheid de flexibilisering van de arbeidsmarkt verregaand wil terugdringen en eigenlijk wil beperken voor de inzet bij “ziek en piek”. Zo wordt het aantal contracten voor  bepaalde tijd niet alleen beperkt   tot drie, dat was al zo, maar nieuw mag ook na een tussenperiode de  werknemer niet voor bepaalde tijd bij de werkgever terugkomen. Hierdoor wordt het dus nog belangrijker dat je je personeel goed kiest en ze aan je organisatie bindt.”

En daar gaat nog een hoop fout, aldus Nordmann. “Veel werkgevers kiezen hun mensen uit op een onderbuikgevoel. Past het CV? Dan worden ze uitgenodigd en op het sollicitatiegesprek wordt gekeken of er een ‘klik’ is, maar er wordt vaak geen assessment gedaan om objectief te kijken of de kandidaat echt bij de functie past. Om dat echt goed te doen, moet je weten wat je eigenlijk nodig hebt. Hoe werkt jouw bedrijf? Waar wil je je werknemers voor inzetten? Wie doet wat? En waarvoor huur je eigenlijk  flexkrachten in?”

Veel werkgevers gebruiken flexkrachten omdat ze geen zin hebben in arbeidsperikelen zoals het doorbetalen van zieke werknemers en de re-integratie daarvan, stelt Nordmann. “Aan het bijhouden van al die administratie kan je namelijk een dagtaak hebben en zeker de enorme hoeveelheid mkb’ers in ons land heeft daar helemaal geen tijd voor. Daarom grijpen zij al snel naar de flexwerker. Dus moet je goed weten wat je van je arbeidskracht wilt. Is het echt een eenmalige opdracht? Dan kan je nog steeds gebruik maken van een zzp’er, maar in andere gevallen moet je dus krachten aan gaan nemen met de intentie om hen ook in vaste dienst te nemen.”

En om die krachten aan te trekken is een nieuwe, moderne manier van werkgeverschap vereist, meent Nordmann. “Goede werknemers zijn schaars en om hen te werven en te behouden moet je tegenwoordig een zekere flexibiliteit bieden. We gaan nu toe naar een systeem waarin de werknemer meer vrijheid krijgt. Deze mag werken waar en wanneer die maar wil, als hij het werk aan het einde van de rit maar gedaan heeft. Daarmee krijgen werknemers eigenlijk dezelfde vrijheden als de zzp’er. Dat vraagt ook om een nieuwe vorm van gezag, waarbij je moet zorgen dat je als werkgever nog steeds de touwtjes in handen houdt om te bepalen welk werk er gedaan wordt en hoe dat eruit moet zien.”

Dat nieuwe werkgeverschap vergt even omdenken, maar kan ook mooie kansen brengen. “Het is aan jou als werkgever om de club happy en gezond te houden”, stelt Nordmann. “Zodat ze niet gaan vluchten in ziekmelding als ze niet lekker in hun vel zitten. Kies je werknemers dus goed uit, op basis van datgene wat jij als werkgever nodig hebt en zorg dat je hen een werkomgeving biedt waarin ze zich prettig voelen. Daarvoor moet je een proces in gang zetten en als je dat eenmaal op orde hebt, dan zorgt dat voor meer productiviteit en werkgeluk en daardoor ook minder ziekteverzuim. Overigens zou de wetgever ook echt iets moeten doen aan de doorbetalingsplicht bij ziekte - deze moet echt gereduceerd worden naar maximaal één jaar om het ook voor werkgevers aantrekkelijker te maken om mensen in vaste dient te nemen. Dat zou enorm kunnen helpen.”