Tegenwoordig woont hij weer in Nederland, maar toen hij in Monaco woonde en regelmatig op en neer moest, zorgde hij vaak voor lokaal onweer op de Route de soleil. De donder kwam van de motor, en de bliksem van de flitspalen. Robert Doornbos houdt van snel. Heel snel. Benzine stroomt door zijn aderen, dat is er van jongs af aan ingepompt door zijn vader. 

Robert ging als klein jongetje na school vaak naar de zaak van zijn vader, die zat in de grootgrondverzetmachines, waar er altijd wel grote dieselmotoren, kranen, bulldozers en ander speelgoed voor grote mensen stond om mee te spelen. Rond zijn twaalfde kreeg hij zijn eerste Opel Corsaatje van de sloop, voor 100 gulden destijds. Hij spoot het bedrijfsterrein van zijn vader nat met zeep en water en ging daar de hele dag driften. En die Route du soleil? Die leerde hij ook al vroeg kennen. “Op mijn twaalfde kon ik al schakelen en op mijn veertiende reed ik al naar Zuid-Frankrijk met mijn pa ernaast. Dan zat hij lekker te bellen en te doen, en ik achter het stuur.”

Hoeveel tijd per week spendeer jij tegenwoordig in je auto?

“Tegenwoordig wat minder dan vroeger, maar heel veel tijd. Echt heel veel. Ik rijd zo’n 60.000 kilometer per jaar, en dat zijn voornamelijk snelwegkilometers. Tegenwoordig rijd ik trouwens met extra veel plezier op die snelweg, want sinds kort ben ik Porsche ambassadeur, en zit ik dus met een big smile in een 911 GTS, Dat is echt een kanon, ik ben er heel blij mee. Binnenkort krijg ik de allernieuwste 992, weer een jongensdroom die uitkomt.” 

Maak eens af: mijn auto is mijn…

“Verlengstuk klinkt wel heel simpel hè? Mijn passie, dat is het. Mijn auto is mijn passie. Ik houd hem dan ook extreem netjes, mijn auto’s worden altijd tiptop bijgehouden. Maar toch gaat het soms mis. Er zit nu een kras op de linkervelg, omdat ik hem toch door een carwash heb gereden, wat je sowieso niet moet doen met een 911 GTS want de velgen zijn heel breed, en de linkervelg op zo’n rand klapte. Daar ben ik dus echt doodziek van.”

Wat is jouw meest gelukzalige moment in een auto?

“Ja, die heb ik wel met mijn vrouw gehad denk ik, hahaha. Nee, serieus: ik heb heel veel bijzondere auto’s mogen rijden voor mijn klanten, ik handel zelf in exclusieve auto’s. Ik ben niet heel lang geleden met een klant naar de Bugatti fabriek gegaan, die wilde een Bugatti Chiron, en toen heb ik zelf ook een rondje mogen rijden, en dat is de snelste productie-auto waar ik in heb plaatsgenomen. 1500 pk in zo’n ding, dat is een raket. Van nul naar 350 in zestien seconden, dat is echt extreem. Een waanzinnige ervaring.”

En als je kijkt naar wegen: nog een voorkeur voor een bepaalde route?

“Zeker. In ben opgegroeid in Monaco, ben op mijn twaalfde daar naartoe verhuisd. In de juniorklasse van de racerij kwam ik in aanraking met een sportschool in Italië, Formula Medicine, die zaten in Viareggio, Toscane. Daar leiden ze coureurs op om complete autocoureurs te worden: fysiek en mentaal. De route vanaf Monaco daar naartoe is een van de mooiste stukken snelwegen die ik ooit heb gereden. Door de tunnels bij Genova, terugschakelen en dan die klappen horen galmen, dat is geweldig. Het is een stuk van 400 kilometer en voor mij was het de uitdaging om dat steeds sneller te kunnen doen. Op een gegeven moment had ik het record staan op 2uur 28 minuten en 52 seconden van deur tot deur. En het is niet alleen rechtuit hè? Dat was echt een kick, dan ben je echt gewoon aan het genieten van rijden. Ik weet alleen niet of oom agent er zo blij mee was, haha.”

Je moet kiezen: elektrisch of lekker benzine slurpen?

“Voor nu nog lekker benzine. De elektrische toekomst ziet er wel heel goed uit, die ontwikkeling zie ik zonnig in. Als de performance er echt is, sta ik er zeker voor open om over te stappen naar elektrisch, maar dat is tot op heden nog niet gelukt.”

Zou jij een benzinemotor missen als alles elektrisch wordt?

“Het is een gek idee. Ik ben bang dat mijn kids het bijzonder gaan vinden als ze een benzineauto zien rijden. Aan de andere kant, als elektrisch niet meer onder doet voor de meest extreme benzineauto’s, zal de kick qua accelaratie hetzelfde of misschien wel beter zijn. Het geluid? Ja, dat ga je wel missen, maar dat is nu ook al minder dan vroeger. We kunnen altijd het motorgeluid nog op de boxen gooien. Elektrisch is de toekomst.”

Zelfrijdende auto’s, de snelweg als roltrap, automatisch inparkeren: welke innovatie loop jij warm voor?

“Ik geloof niet dat autonoom rijden in de stad heel snel zal gebeuren, vanwege de regeltjes die we allemaal dagelijks wel meerdere malen overtreden, maar op de snelweg kan het een uitkomst zijn. Door van de snelweg een soort horizontale lift te maken, kan je de file reguleren. En niemand krijgt een kick van in de file staan op de A2, elke dag weer opnieuw. Dus als de een in de file dan zijn laatste mails kan afmaken, en écht klaar is als hij thuiskomt, en de ander alvast even kan facetimen met zijn familie, ja, daar geloof ik wel in. Daar zouden we in moeten investeren.”

Tot slot: wat vind jij de nadelen van techniek? Het is toch bijna geen autorijden meer of zie ik dat verkeerd?

“Nou, automatisch inparkeren is wel handig voor mijn vrouw hoor. Op haar auto kunnen we geen camera’s genoeg hangen, want het werkt: er zitten nog geen krassen op haar auto. Maar ik begrijp wat je bedoelt: voor dromerige types is alle techniek heel fijn en veilig. Hij remt automatisch als je in de file komt, je kan niet meer van baan wisselen zonder je knipperlicht aan te zetten, ga zo maar door. Maar in mijn auto schakel ik dat allemaal zo snel mogelijk uit, ik wil niks, zelfs geen traction control. Als ik een keer hard een afslag neem, en dan bedoel ik dat ik ‘m echt kom invliegen, en de software remt de auto automatisch af terwijl ik die bocht juist wil driften, dat gaat tegen de natuur in. Dat is verschrikkelijk, dan krijg je de meest gekke situaties. Ik wil gewoon puur natuur die auto voelen, dat is mijn rijders instinct. Dat blijft het echte rijden.”