Eigenlijk is het de meest pure vorm van onderwijs. De Griekse filosofen die de jonge jongens hun wijsheden meegaven om ze zo slimmer te maken. Het is wat journalist en presentator Twan Huys zeventien jaar geleden inspireerde om te beginnen met het programma College Tour, waarin studenten ‘college’ volgen van inspirerende personen en hen vragen kunnen stellen. “Ik kom zelf uit een onderwijsfamilie, mijn vader was leraar Engels op een middelbare school. Als ik terugkijk zie ik toch wel dat dat onderwijs-DNA ook in mij zit.”

En dus werd het programma College Tour geboren. “Ik heb dat toen verzonnen omdat ik behoefte had aan verdieping”, stelt Huys. “Ik kwam net terug uit Amerika en had als journalist jarenlang het avontuur nagejaagd. Nu wilde ik iets anders. Het viel me op dat het publiek in Nederlandse talkshows vaak als een soort ‘applausmachine’ werd gebruikt. Bij de talkshows en de spelshow zat men er eigenlijk alleen maar om passief deel te nemen aan het programma. En dat gold nog sterker voor de jonge generatie. Er was bijna niets voor mensen die studeerden aan hogescholen of universiteiten en wat er wel was, zoals Spuiten en Slikken, was eenrichtingsverkeer. Dat vond ik jammer.”

Want, waarom niet een programma waarin je als interviewer ruimte schept om het publiek de kans te geven de vragen te stellen die zij graag beantwoord zien? “Ik ben echt een wisselwachter en ben er vooral om te zorgen dat er een gesprek ontstaat tussen de gasten en de studenten. De gasten weten zodra ze opkomen, door het middenpad met een groot applaus, dat ze er echt zijn om de studenten iets bij te brengen en de studenten zijn altijd enorm leergierig en soms kritisch. Onlangs hadden we de president van Suriname Chan Santhoki in het programma en de studenten die naar die uitzending kwamen hebben scherpe vragen gesteld over zijn beleid en het land. Het zijn geen makke schapen die hun bewondering komen uiten, ze zitten daar echt om iets te leren. Voor de gasten is dat aan ene kant heel fijn, want ze weten dat ze niet in een cynische situatie terechtkomen waarin een interviewer ze in de val probeert te lokken, maar ze moeten het publiek wel weten te betoveren en inspireren.”

Op die manier trekt het programma al jarenlang volle zalen. “Van iedere gast kan je weer iets nieuws leren, maar wat ze allemaal gemeen hebben is dat ze al heel lang ervaring hebben met hun beroep”, stelt Huys. “Ze hebben allemaal een lange carrière met heel veel ups en downs. De meeste mensen zien Louis van Gaal, Whoopi Goldberg en Margaret Atwood en denken dan dat het één groot succesverhaal is, maar de meeste carrières verlopen met pieken en dalen. Hoe ze zich uit die dalen hebben getrokken, dat is enorm inspirerend. De slotvraag van het programma is altijd: ‘Wat is het beste advies voor de mensen thuis en de studenten in de zaal?’ Dat levert zeer uiteenlopende adviezen op, maar er is gemene deler. Succes regelt zichzelf wel, dat is geweldig en daar moet je van genieten. Maar de vraag is hoe je om gaat met het dal, de grillige periode in je leven. Een gast die ik heel graag in de College Tour stoel had gehad, Winston Churchill zei het zo:

‘Success is not final, failure is not fatal. It is the courage to continue that counts’.”