21 nov 2018
|
Economie
Journalist: Malini Witlox
De tijd dat wagenparkbeheerders met steeksleutels en krik zelf wat onderhoud aan de trucks deden en in de gaten hielen wanneer een APK nodig was, is voorbij. Een moderne wagenparkbeheerder is analytisch ingesteld, heeft kennis van Europese wetgeving en van ict. De functie is strategischer van aard, vrachtwagengek zijn is niet meer voldoende. EETS, de digitale tachograaf, het nieuwe rijden en telematica zullen de rol van de wagenparkbeheerder gaan veranderen.
Een van de kopzorgen van wagenparkbeheerders betreft de diverse elektronische tolsystemen. Zo wordt in Slowakije en Zwitserland GPS-tol gebruikt, waarbij met vaste portalen wordt gekeken welke trucks waar rijden. Duitsland, Polen en Oostenrijk hebben echter gekozen voor RFID-transponders. De trucks zijn uitgerust met meerdere on-board units voor het betalen van de tol in de verschillende landen. De European Electronic Toll Service (EETS) is een dienst die interoperabiliteit tussen elektronische tolsystemen in de Europese Unie moet verbeteren, zodat uiteindelijk één uniforme methode ontstaat voor de tolheffingen. De EETS is gebaseerd op een richtlijn van de Europese Unie uit 2004 (Richtlijn 2004/52/EG) en beslissing 2009/750/EC van de Europese Commissie. Met de komst van EETS hoeven wagenparkbeheerders slechts één tolgeldapparaat in een truck te installeren in plaats van aparte oplossingen voor ieder Europees land.
Dan de digitale tachograaf. Sinds 2006 is het gebruik van deze technologie verplicht in alle EU-lidstaten. De digitale variant verving de analoge tachograaf, waarmee gesjoemeld kon worden. Met een tachograaf wordt geregistreerd of de chauffeur zich wel houdt aan de wettelijke rij en rusttijden. Voor de wagenparkbeheerder kwam er een taak bij, zij moesten de ritgegevens van de chauffeurspas en tachograaf verwerken in de bedrijfsadministratie.
Ook CO2-reductie staat hoog op de agenda van menig logistiek manager. Het gaat om duurzame panden, maar ook de rijstijl van de chauffeur is belangrijk. Steeds vaker zijn trucks uitgerust met moderne boordcomputers en gps-volgsystemen die een beeld geven van de rijstijl van de chauffeur. Groen wagenparkbeheer is belangrijk geworden. Met telematica wordt de data wordt uitgelezen. Hoe hard trekt de bestuurder op? Remt hij hard? Wat is de gemiddelde snelheid? Hoe gaat hij door de bocht? Meten is weten. Camera’s registeren of de chauffeur vaak over de middenstreep rijdt. Chauffeurs die niet zuinig rijden, kunnen op cursus gestuurd worden om hun rijstijl bij te slijpen. Het is vaak een taak van de wagenparkbeheerder om de chauffeurs te helpen bij een het aanleren van een energiezuinige rijstijl. De analysesystemen worden ook steeds slimmer. Zo kan nu met eyetrackingsoftware ook worden gekeken naar oogpatronen. Knippert de chauffeur in de loop van de dag vaker met zijn ogen? Dat kan een teken van vermoeidheid zijn. Of gaat hij op een bepaald tijdstip altijd harder rijden? Door alle data samen te voegen, kan een advies op maat gegeven worden.
Tot slot zitten moderne trucks vol met sensoren. Ook hier geldt: meten is weten. Onderhoud kan veel beter worden ingepland dan vroeger. Vroeger ging een truck pas naar de garage voor onderhoud als een bepaalde kilometerstand werd genoteerd of een bepaalde datum was gepasseerd. Met de sensoren is het precisiewerk geworden. Is er iets met de bandenspanning? Chauffeur en wagenparkbeheerder zien het meteen!