29 dec 2020
|
Economie
Journalist: Marjon Kruize
Steeds meer bedrijven geven aan dat zij maar moeilijk grip op het verzuim kunnen krijgen. Met name bij grotere bedrijven, waar de afstand tussen werkgever en -nemer snel groter wordt, heeft men hier veel last van.
We zagen dat het aandeel van psychische problematiek de afgelopen jaren flink toegenam, tot wel zestig procent van het totaal, terwijl het aantal gemelde beroepsziekten afnam, vertelt Ronald Donkers, commercieel directeur bij een landelijke arbodienst. “Daaruit kunnen we dus opmaken dat de privécomponent een steeds grotere rol gaat spelen in de grondoorzaak van verzuim. Het wordt steeds lastiger om werk en privé te combineren en steeds vaker hebben werknemers bijvoorbeeld financiële problemen, relatieproblematiek, moeite het tempo bij te benen, zorgtaken of andere problemen waarmee ze niet naar de werkgever gaan. Als deze werknemers uiteindelijk uitvallen en we aan de slag gaan met arbodiensten lopen ze vaak al heel lang met dit soort problemen rond. Je wilt dus eigenlijk dat werknemers zelf eerder aan de bel trekken.”
Zo’n vijf à zes jaar geleden had men het ook al over duurzame inzetbaarheid, maar inhoudelijk gebeurde er eigenlijk niet zoveel, vertelt Donkers. “Er werden wel trainingen en workshops aangeboden, maar eigenlijk werd er nooit specifiek gekeken wat er nou precies scheelde bij de werknemers.”
Vaak is naar de werkgever of HR-manager gaan voor de medewerker een te grote stap. Zeker als het gaat om persoonlijke omstandigheden als schulden of relatieproblematiek. “We zien het stress gerelateerde verzuim langzaam maar zeker oplopen en werkgevers de grip op juist dit soort verzuim verliezen”, stelt Donkers. “Er heerst heel veel schaamte en vaak speelt een gevoel van onveiligheid een rol.Zeker nu met het oog op de coronacrisis zal dit alleen maar meer plaats gaan vinden. Men is ontevreden, voelt zich machteloos en zit voortdurend op de lip van huisgenoten. Mensen zijn een beetje aan het einde van hun Latijn. De problemen die al heersten worden hierdoor nog meer dan voorheen uitvergroot, omdat men er niet langer omheen kan. Het is daarom van belang dat deze medewerkers een uitlaatklep vinden waar de hun problemen kwijt kunnen.”
Online platformen waar medewerkers anoniem hun verhaal kunnen doen, kunnen de uitkomst bieden. “Zorg voor een platform waar werknemers in alle veligheid hun verhaal kunnen doen”, stelt Donkers. “Dat platform wordt betaald door de werkgever, als direct belanghebbende bij een duurzaam inzetbare medewerker, \daarbinnen bied je een soort vertrouwenspersoon met de garantie dat wat je vertelt ook binnen het platform blijft. Binnen zo’n platform wordt dan gekeken hoe vitaal iemand is op een aantal verschillende thema’s, aan de hand van gevalideerde onderzoeksmethodieken. Het platform zorgt dat er een dialoog kan ontstaan, waardoor de druk van de ketel gehaald wordt.” En omdat het een platform is en gebruik maakt van de nieuwste digitale technieken kunnen de kosten zeer laag worden gehouden.
Vervolgens kan er vanuit het platform actie ondernomen worden om je weer op de juiste weg te brengen. “Denk aan financiële coaches of balanscoaches”, stelt Donkers. “Zij kunnen je helpen orde in de chaos aan te brengen, om zo te voorkomen dat je volledig uitvalt. Ook krijgen werkgevers een rapport waarin de resultaten, anoniem, gepresenteerd worden. Zodat ook zij hierop kunnen inspelen.”
En dat is belangrijk, want grote organisaties kampen momenteel al met een verzuimpercentage van 4,8 procent, stelt Donkers. “Je wilt voorkomen dat dat nog verder oploopt, want het inzetten van een arbodienst kost een werkgever heel veel geld, zonder dat het direct iets oplevert. Dat geld kan je beter steken in preventie. Voor de werknemer is het daarnaast zo dat het vangnet van de overheid steeds kleiner wordt. De WW is al sterk teruggebracht en als je uitvalt bouw je geen pensioen meer op. Het is daarom steeds belangrijker om uit de problemen te blijven, zodat je je leven lang leuk kan werken.”