Want, zoals Pieter Hoff, oprichter van Groasis, vertelt, zijn we gebaat bij een focus die niet alleen op CO₂-reductie ligt, maar ook op -neutralisatie. ”In de Cop21 in Parijs is de focus volledig gericht op reductie, maar daarmee verliezen we uit het oog dat we met reductie het nijpende klimaatprobleem slechts vertragen. We willen onze CO₂-uitstoot in 2030 met 49 procent verminderd hebben. Bedenk goed dat we dan nog steeds een grote hoeveelheid CO₂ uitstoten in de atmosfeer. Kortom, de komende tien jaar blijven we de atmosfeer ’vervuilen’ met CO₂, alleen met een kleinere hoeveelheid.”

Uiteraard beseft ook Hoff dat het uiteindelijke doel is om in 2050 CO₂-neutraal te zijn. Maar doordat het klimaatprobleem zo hardnekkig is en we voelen dat we met onze rug tegen de muur staan, is het wat Hoff betreft niet slim om te wedden op één paard. ”We geven onszelf weinig speelruimte. In de komende jaren stoten we dus nog steeds een niet zo schappelijke hoeveelheid CO₂ uit in de hoop dat we dit uiteindelijk tot nul brengen, maar met het risico dat we geen plan B hebben als er onvoorziene obstakels zijn.” 

Want die beren op de weg zijn er wel degelijk, vertelt Hoff. ”In de eerste plaats is het in bepaalde industrieën niet mogelijk om vol in te zetten op reductie. De luchtvaart en scheepvaart zijn bijvoorbeeld grootvervuilers, maar het is op dit moment nog niet mogelijk om binnen tien jaar in die industrieën een reductie te realiseren die overeenkomt met de doelstellingen die we hebben in 2030. Veel grote partijen kunnen dus niet aan de wensen voldoen. Dit betekent dat zij of de hoofdprijs zullen betalen voor hun CO₂-uitstoot, of dat zij hun business verplaatsen naar andere landen.” 

Daarmee raakt Hoff meteen een cruciale noot. In andere landen is de situatie namelijk niet hetzelfde als in Nederland of andere landen in de COP 21 van Parijs. ”Om de reductie van CO₂ te realiseren moeten kolencentrales gesloten worden. Dit is voor sommige landen in 2030 een meer dan haalbaar doel, maar veel landen zijn te afhankelijk van fossiele brandstoffen om hetzelfde te kunnen doen. CO₂-reductie is dan dus wel voor ons en diverse andere landen een oplossing, het is niet een oplossing voor alle landen en daarmee dus ook niet voor het wereldwijde probleem.”

Onder andere hierdoor is het belangrijk ook in te zetten op CO₂-neutralisatie. En laat moeder natuur ons nu al voorzien hebben met precies hetgeen we nodig hebben om CO₂-neutralisatie wereldwijd te bewerkstelligen: de boom. ”De boom kan bijdragen aan ons gemeenschappelijk belang om het klimaat te behouden. De boom is het énige middel dat we hebben dat CO₂ opneemt en onze historische CO₂-emissie kan verminderen. Bedenk ook goed: met de kosten voor het sluiten van een kolencentrale kun je met een factor 400 CO₂ neutraliseren met behulp van bomen. Bovendien is de boom ook een belangrijke bron van hout, fruit en medicijnen, oliën bijvoorbeeld, waar men van profiteert. Juist door zo goedkoop mogelijk bomen te planten tegen een zo laag mogelijk waterverbruik, kunnen we op een goedkope manier een concurrentiepositie creëren in meerdere markten. De inzet van de boom is zo ook interessant voor landen die leunen op fossiele brandstoffen, zoals landen in het Midden-Oosten.”

Gelukkig is de discussie voorzichtig op gang gekomen en zijn er met name landen buiten Europa die inzetten op Moeder Natuur. Toch rijst wel de vraag waarom dit beperkt gebeurt in Nederland. ”In Nederland denk ik dat we waken voor een bepaalde nonchalance van bedrijven als we inzetten op de boom. We vrezen dat men lak krijgt aan CO₂-reductie als we ‘toch wel alles neutraliseren’. Maar mijn boodschap als burger is: maak deze discussie niet principieel, maar pragmatisch. Grijp alle mogelijkheden die er zijn aan om ons klimaat te behouden, zowel reductie als neutralisatie.”