Bedrijven die vanuit het buitenland in Nederland een distributiecentrum willen openen, spreken vaak eerst met Remco Buurman. Hij is directeur van Nederland Distributieland (NDL/HIDC), de vereniging die de Nederlandse logistieke sector vertegenwoordigt en promoot in het buitenland. Het is een vereniging waarin logistieke hotspots, dienstverleners, vastgoedontwikkelaars, havens en luchthavens elkaar vinden.

Zo sprak Buurman het afgelopen jaar met zo’n 320 bedrijven uit voornamelijk Azië en de Verenigde Staten. “Dat heeft geleid tot vijftig projecten bij logistieke dienstverleners. In veertien gevallen hebben we de bedrijven ondersteund bij het opzetten van een eigen vestiging.”

De weg die deze internationale bedrijven afleggen, en dat geldt even goed voor Nederlandse ondernemingen, om tot een distributiecentrum te komen, is vaak dezelfde. Ze beginnen met een landkaart van Europa en schrijven steeds meer opties af, totdat een specifieke plek overblijft. 

“Eerst maken ze de keuze voor een land”, begint Buurman. “Een aantal zaken zijn daar heel bepalend voor. Te beginnen met: Waar komen de goederen vandaan en waar gaan ze heen? Nederland is daarbij sterk in het voordeel. Nederland is centraal gelegen, binnen een straal van 500 kilometer wonen 170 miljoen consumenten, met bovendien veel koopkracht. Daarbij hebben we met Schiphol en de haven van Rotterdam goede toegangspoorten en via rail, weg en binnenvaart goede verbindingen met de rest van Europa.”

Niet onbelangrijk voor buitenlandse bedrijven is dat Nederland een aantrekkelijk fiscaal en businessklimaat heeft. Ook is de logistieke dienstverlening van hoge kwaliteit. “Vaak wordt aan de voorraad in Nederland nog waarde toegevoegd door herverpakking of assemblage. Denk aan Tesla’s die in containers naar Nederland komen en in Tilburg in elkaar worden gezet.”

De keuze voor een eigen distributiecentrum of gebruik maken van de diensten in een multi user warehouse is er een die vooral afhangt van het aantal te verplaatsen goederen. “Maar er zijn ook nog grote partijen die op lange termijn van een logistiek dienstverlener gebruik maken.”

De plaats waar de goederen het land binnenkomen is bijzonder interessant als vestigingsplek. “Maar de grond rondom de Rotterdamse haven en Schiphol is duurder dan in de rest van Nederland. Daarom zie je daar vaak heel specifieke logistieke zaken; chemie rondom de haven van Rotterdam, crossdocking nabij Schiphol.”

Andere distributiecentra worden vaak aan, zoals Buurman dat noemt, de hoofdslagader van Nederland geplaatst. “Die loopt van Amsterdam naar Rotterdam en dan via Noord-Brabant en Limburg richting Duitsland en de rest van Europa. Daarom zie je daar een concentratie van distributiecentra, van Roosendaal, Tilburg, Oss, door richting Venlo en Venray in noord-Limburg.”

De vraag naar logistiek vastgoed stijgt sterk. In 2013 was er ongeveer 22,4 miljoen vierkante meter distributiecentra, in 2017 was dat al gegroeid naar 28 miljoen vierkante meter. De groeiende economie en e-commerce zijn de belangrijkste oorzaken.

“Mijn verwachting is dat die groei zal afzwakken”, zegt Buurman. “Zo nemen centra met een autostoresysteem, waarbij goederen gestapeld zijn en door robots worden gepakt, zes keer minder ruimte in. Verpakkingsmachines pakken goederen steeds kleiner in en op basis van data is beter te voorspellen wat mensen nodig hebben. Ook daardoor is minder ruimte nodig.”

Het is een ontwikkeling die velen nog ontgaat, zegt Buurman. “Logistiek wordt vaak neergezet als old industry, maar ik wil benadrukken hoe innovatief de logistieke sector is. Ook de samenwerking in de keten maakt de logistiek duurzamer en efficiënter. Dat beeld ontbreekt nog weleens.”