De wereld van MICE heeft de wind weer in de zeilen. Meetings (vergaderingen), Incentives (belonings- en motivatiereizen), Conventions (congressen) en Exhibitions (beurzen) zijn nog steeds gewild.

“Zeker aan de congreskant gaat het zeer goed”, zegt Edwin Nunnink, die zich als hoofdredacteur van de vakbladen Conference Matters en Expovisie al 17 jaar in de MICE-branche begeeft. “MICE is de crisis vrij goed doorgekomen. Mensen willen gewoon bij elkaar komen. Ondanks alle digitale middelen die er zijn om online contact te krijgen, zijn er toch momenten nodig waarop je elkaar in de ogen kan kijken en nieuwe mensen leert kennen.”

Wel maken evenementen gebruik van de mogelijkheden die internet biedt. Livestreams van keynotes tot soms van het hele congres zijn al gebruikelijk. “Dat heeft het voordeel dat mensen die niet de tijd of het geld hebben om naar een congres te reizen, toch kunnen meekijken. Soms worden ze zo geënthousiasmeerd dat ze het jaar daarop wel komen”, zegt Nunnink. 

De laatste jaren lijken beurzen en congressen zich in twee tegengestelde richtingen te ontwikkelen; ze worden kleiner of juist groter. Nunnink: “Er zijn grote beurzen waar je bij móét zijn. Bijvoorbeeld, IBC voor broadcasting en Integrated Systems Europe voor de audiovisuele industrie zijn evenementen die alleen maar groter en groter worden, met kleine clubjes die zich erbij aansluiten. Aan de andere kant zijn er steeds meer niche meetings die voor kleine vakgebieden worden georganiseerd. De middenmoot zie je verdwijnen.”

Wat ook verandert, is dat MICE steeds meer een gebied is waarmee gemeenten zich proberen te onderscheiden. “De MICE-industrie viel eerst onder toerisme. Je hebt immers daarvoor ook een hotel en taxi nodig”, legt Nunnink uit. “Nu snapt men dat het een onderdeel is van de kennisindustrie van stad of regio. Als je die wilt versterken, moet je congressen naar je toe halen. Kijk naar de European Medicines Agency die vanuit Londen naar Amsterdam is gehaald. Zo’n instituut zorgt ook dat er heel veel medische meetings in de hoofdstad georganiseerd zullen worden.”

Hij vervolgt: “Dit inzicht in de werkelijke waarde van meetings groeit wereldwijd dus de competitie is enorm groot geworden. Voor internationale congressen werd eerst naar hoofdsteden gekeken, nu ook naar universiteitssteden. Rotterdam en Utrecht trekken meer internationale congressen, net als Antwerpen in België en Glasgow in Schotland.”

Daarom investeren lokale en regionale overheden in congresbureaus die verenigingen, universiteiten en bedrijven helpen bij het organiseren van congressen. “Er zijn tegenwoordige intensieve samenwerkingen tussen gemeenten, congresbureaus en universiteiten. Daardoor gaat men meer strategisch nadenken over congressen. Een gemeente kiest er bijvoorbeeld voor om zich vooral te richten op IT of agrotechniek en het congresbureau zal dan vooral proberen congressen in die sectoren naar de stad te halen.”

Ondanks de steeds sterkere concurrentie vinden er weinig veranderingen plaats in de top van MICE-bestemmingen. De VS blijft bestemming nummer 1, Duitsland volgt daarna. Ook Nederland en Amsterdam zijn vaak terug te vinden in de top 10 van verschillende lijstjes.

Bij de keuze door de organisatoren voor een stad wordt eerst gekeken of er passende activiteiten in de stad plaats vinden, stelt Nunnink, daarna staat de stad zelf vaak voorop. “Men kijkt ook naar de uitstraling van de stad. Je wilt toch een keer in Amsterdam, Parijs of Barcelona zijn geweest. Daarna volgen een aantal praktische zaken. Logistiek bijvoorbeeld, als je een paar honderd deelnemers hebt, wil je die niet over grote afstanden vervoeren. Daarom geeft men de voorkeur aan compacte steden. Niks is prettiger dan van het hotel naar het congres kunnen wandelen. Dat is ook waar Nederland goed op scoort. Je reist makkelijker van Schiphol naar Rotterdam dan in Londen van de ene naar de andere kant van de stad.”