14 nov 2019
|
Levensstijl
Als je het mij vraagt zijn er best wel problemen met de duurzaamheiddiscussie zoals die in zijn algemeenheid gevoerd wordt in Nederland, maar ook in de rest van de wereld. Het is voornamelijk gebaseerd op blijven consumeren en blijven leven op de manier zoals we dat doen.
Wij hebben tegenwoordig grote huizen die volledig geklimatiseerd zijn met warmtewisselaars. Toch geloof ik daar niet in. Dit wordt verplicht door de overheid maar het is in mijn ogen een inferieure manier van huizen maken. Zelf groeide ik op in Edam en wat ik daar nog steeds inspirerend vind is het Gemeente Museum. In het museum is een keuken gebouwd die in het centrum van het huis zit met glas eromheen rondom een open haard. Daaromheen zit het huis zelf. In de winter kruipt iedereen naar de haard toe en in de zomer weer naar buiten. Zo adem je mee met de seizoenen. Dat is veel natuurlijker en ook gezonder voor het milieu.
Ik word zelf wel vrolijk van een fijne omgeving, maar waarom zou je in godsnaam zoveel tijd, energie en geld in een interieur stoppen? Daar gaat het toch helemaal niet om. Het belangrijkste is dat je samen lekker zit te eten. Ik ben niet zo’n voorvechter van mijn eigen beroep wat dat betreft. Maar ik zie ook wel in dat mensen echt heel blij worden als ze in een fijne, mooie omgeving zitten. En dat is meteen de essentie. Dat je een plek creëert waar je met de mensen om je heen gelukkig bent. Wat het precies is, is elke keer weer verschillend. De een houdt van rust de ander van chaos. Ik zie dat als een persoonlijke ontwikkeling, niet als iets ‘modisch’.
De omkering die zich na de Tweede Wereldoorlog heeft ontwikkeld, dat je als je creatief bent, je alle keuzemogelijkheden van de wereld hebt en alles mag bedenken wat je wilt; dat het wel even geregeld wordt door de voortschrijdende industrialisatie omdat alles kan. Dat is alleen niet zo. Het gaat erom wat ‘normaal’ is om te gebruiken en wat is het meest energie vriendelijk. Is dat roze marmer uit Egypte of een baksteen uit de Waal? Daar zit volgens mij voor creatieve mensen de grootste uitdaging; dat je niet meer klakkeloos aanneemt dat het allemaal ‘nieuw’ moet maar dat je je omgeving bekijkt op wat er al aanwezig is. Dat is een wezenlijk verschillende benadering tussen mij en veel anderen. Bovendien zit daar de kern om je footprint kleiner te maken.
Piet Hein Eek, Ontwerper