Ernst Daniël Smid werkt onder andere voor de radio, geeft concerten en zangles en treedt tussendoor ook nog op met popsongs van bekende zangers als David Bowie en Prince. Daarnaast staat hij in 2018 in het theater in en trekt hij met De 3 Baritons het land in.

Je verhuist naar Barneveld. Kan ik daaruit opmaken dat je het rustiger aan gaat doen? Ga je met pensioen? 

“Ik denk niet dat ik ooit stop met werken. Daar vind ik het veel te leuk voor. Ik treed nog steeds veel op en geef concerten. Daarnaast werk ik nog voor de radio en geef ik zangles. Dat laatste vind ik mooi, omdat het me terugbrengt naar de basis van het zingen. Hoe moet het ook alweer, waar begint zingen eigenlijk mee? Het is goed om daar weer over na te denken; dat maakt dat je je bewust wordt van je eigen fouten. Een acrobaat moet alle botjes van onder tot boven recht op elkaar hebben. Dat is met zingen net zo. Als je het eerste botje recht hebt staan, dan bouw je daar op voort. De basis en herkomst is altijd belangrijk. Sowieso is het zoeken naar de oorsprong van dingen iets wat mensen doen. Je wilt weten waar je vandaan komt, wie je moeder is, wie je vader is en wie je overgrootouders zijn. Zo is het ook met muziek. Maurice Luttikhuis is bijvoorbeeld sinds kort overgestapt op klassieke muziek. Er komt een moment waarop je je als muzikant uiteindelijk toch afvraagt waar het allemaal mee begon. Waar en waarom is iets gemaakt?”

Je bent dus nog leergierig. Volgend jaar zit je veertig jaar in het vak en dan word je ook nog eens 65. Zijn er nog dingen waar je naar uitkijkt?

“Op mijn 25e ben ik inderdaad het vak ingerold. Begonnen als operazanger koos ik vervolgens voor de musicalwereld, maar ik zing ook popsongs. Zo heb ik vorig jaar samen met Marco Bakker en Henk Poort op het hoofdpodium van Lowlands gestaan. Daar zongen we liedjes van overleden popsterren, zoals David Bowie, Prince en Glenn Frey. Dat was geweldig. Het was volle bak en we kregen al het publiek mee, echt fantastisch. Volgend jaar ga ik met De 3 Baritons, Marco Bakker, Henk Poort en ik, het land in. Marco en Henk zijn echt mijn vocale voorbeelden en ik kijk er altijd erg naar uit om met deze jongens samen te werken. Dat wordt wel het hoogtepunt van het komende jaar. Verder ga ik met Bartho Braat in het voorjaar van 2018 het theater in met een toneelstuk.”

Lowlands heeft ook veel moderne elektronische muziek, is dat iets wat je kan waarderen?

“Ik heb een brede muzieksmaak. De laatste tijd geniet ik van minimal music. Dat is meer meditatieve muziek, met heel weinig tonen en klanken. Daar ga ik helemaal in op. En ook de moderne elektronische muziek vind ik interessant. Vooral om erover na te denken wat componisten als Bach en Mozart zouden maken als ze een computer en dergelijke hadden.”

Het zou goed kunnen dat zij door de hedendaagse concurrentie niet eens zouden opvallen…

“Dat is natuurlijk onmogelijk na te gaan. Jonge mensen vinden hun eigen weg in de muziek, dat is altijd zo geweest. Bovendien is klassieke muziek van alle tijden. Grote popsterren, om Bruce Springsteen maar te noemen, vinden Bach allemaal geweldig. 

Roger Waters, van Pink Floyd, schreef Ça Ira. Een opera in drie aktes. Bestaande uit een vertaald libretto van Étienne en Nadine Roda-Gils over de Franse Revolutie. Dat weet bijna niemand. Bovendien hoort alle muziek bij de context waar het in staat. Je moet ook eens denken; een klap op tafel is ook muziek. Waarom moet alles melodieus zijn, als het ook op effect werkt?”

Over jonge mensen gesproken: je bent zelf ook jong geweest. Heb je nog een tip voor de jongere Ernst Daniël Smid? 

“Niet ongeduldig zijn, jongen. Niet alles is binnen een dag haalbaar. Verdeel je energie. Zingen is iets dat in je systeem moet slijten. Zo moet je lang je manier van ademen trainen. Dat alleen vereist al een lange adem. Soms laat ik iemand tijdens zangles een half jaar lang stemoefeningen doen. En dan krijg ik de vraag of ze daar nu nóg niet klaar mee zijn. Als zanger moet je het idioom van jezelf vinden, je eigen stijl ontwikkelen die deel van je uitmaakt.”

Je was vroeger dus erg ongeduldig?

“Niet per se. Maar als je wilt leren zingen is het beter om zo geduldig mogelijk te zijn. Ik zag aan mijn zanglerares van vroeger dat ik vooruit ging. Ze was tevreden met mijn voortgang. En naarmate ik ouder werd, ben ik rustiger en wijzer geworden. Tevens heb ik meer bezinning. Dat zijn de fijne dingen aan ouder worden. Fysieke ongemakken heb ik ook, dat belet me enorm, maar daar heb ik helemaal geen tijd voor.”

Zijn er nog dingen die je wilt bereiken?

“De grondslag van succes is voor mij dat ik tijdens het zingen de boodschap weet over te brengen. Ik zing immers voor het publiek. Als zanger moet je hen laten voelen hoe je dingen beleeft. Ze moeten je geloven. Dat is wat ik met ieder optreden wil bereiken. Als dat lukt, dan heb ik bereikt wat ik wilde.”

Is er een optreden die er wat dat betreft uit springt?

“De mooiste boodschap was toen ik ooit een stuk van Gustav Mahler zong. Dat ging zo goed dat het publiek stil werd. Dat men na het zingen nog even stil bleef en het applaus na een korte tijd losbarstte. Het was alsof er een droom in de werkelijkheid ontstond, waardoor het publiek in vervoering raakte.”

Ga je ook nog ontspannen of alleen maar werken?

“Natuurlijk. Ik ga naar de voorstelling van Henk Poort, daar kijk ik erg naar uit, en ik heb een pasje van de Pathé gekregen. Ik ben in geen tijden meer naar de film geweest, dus dat ga ik weer eens doen. Je kijkt thuis wel films op Netflix, maar in de bioscoop is dat toch een hele andere beleving. Verder ga ik lekker motorrijden, golven en biljarten in Café de Zwaan in Barneveld.”