23 nov 2020
|
Economie
Journalist: Marjon Kruize
De beleggingswereld zit midden in een fundamentele omwenteling: de beweging van actief beleggen naar indexbeleggen. Steeds meer beleggers kiezen ervoor om te investeren in indexfondsen en ETF’s (beursgenoteerde indexfondsen) die een index volgen in plaats van deze proberen te verslaan. Wat de meeste zich echter niet realiseren, is dat ze nog steeds (onbewust) actief aan het beleggen zijn.
Indexbeleggen spreekt beleggers aan omdat het rendement meestal hoger is dan het rendement van actief beleggen. Talloze onderzoeken tonen dit aan. Bekend zijn onder andere de halfjaarlijkse ‘SPIVA’ onderzoeken van de Amerikaanse kredietbeoordelaar Standard & Poors. Daarnaast is indexbeleggen ook een eenvoudige manier van beleggen, omdat je niet voortdurend de koersen in de gaten hoeft te houden en niet hoeft te handelen.
Wat de meeste beleggers zich echter niet realiseren, is dat je geld in een indextracker stoppen nog niet betekent dat je ook passief belegt. Sterker nog, de meeste beleggers die in indextrackers beleggen zijn (onbewust) actief aan het beleggen.
Om te begrijpen waarom dat zo is, moet eerst duidelijk zijn wat passief beleggen nou precies is. Passief beleggen is beleggen in alle aandelen wereldwijd in verhouding tot hun beurswaarde en die vervolgens voor de lange termijn aanhouden. Zo stelt de Amerikaanse hoogleraar en Nobelprijswinnaar Eugene Fama, een van de grondleggers van de moderne financiële wetenschap. Andere deskundigen, ook actieve beleggers, hanteren soortgelijke definities. Clifford Asness bijvoorbeeld stelt in het Journal of Portfolio Management dat elke portefeuille die afwijkt van een naar beurswaarde gewogen marktportefeuille per definitie actief beleggen is.
Passief beleggen heeft dus drie eigenschappen. Je belegt in alle aandelen wereldwijd. Dus niet alleen in aandelen van grote bedrijven, maar ook van kleine bedrijven. En niet alleen in aandelen uit ontwikkelde landen, maar ook uit opkomende landen. Je belegt in deze aandelen in de verhouding tot hun beurswaarde. Je belegt dus meer in een groot bedrijf als Apple dan in kleinere bedrijven zoals bijvoorbeeld Akzo Nobel of Randstad. En passief beleggen is een lange termijnstrategie, je stapt niet tussentijds in of uit.
Alles wat hiervan afwijkt is actief beleggen. Zo zijn er indextrackers met enkel aandelen van grote bedrijven of enkel aandelen uit een bepaalde regio, of trackers die enkel focussen op een bepaalde sector. Wanneer je een van deze indextrackers kiest, beleg je dus actief. Hetzelfde geldt voor een indextracker die een gelijkgewogen index volgt. Alle aandelen in deze index wegen even zwaar, ongeacht de beurswaarde van de bedrijven. Ook wanneer een indextracker een index volgt die aandelen specifiek selecteert op een bepaald kenmerk, zoals dividendrendement, waardering of momentum, is dit een vorm van actief beleggen. En beleggers die hun indextrackers niet voor de lange termijn vasthouden maar (zo nu en dan) in en uit indextrackers stappen, zijn actief aan het beleggen.
In al deze gevallen wordt er namelijk niet voor de lange termijn belegd in een aandelenportefeuille die overeenkomt met de marktportefeuille, waardoor het rendement dat behaald wordt ook afwijkt van het marktrendement. Ondanks dat je je aandelen niet zelf, los afweegt en inkoopt en je niet zelf bepaalt hoeveel je in welk aandeel investeert, is er toch geen sprake van passief beleggen. Denk hier dus goed over na voordat je de keuze maakt om te kiezen voor een indextracker.