Toen ik 70 werd, kreeg ik de behoefte om te simplificeren. Ik wilde eigenlijk alleen nog maar in Amsterdam zitten, dus hebben we al onze buitenlandse belangen, inclusief het belang in de makelaarsorganisatie DTZ, verkocht en zijn in Amsterdam gaan uitbreiden. Mijn roots liggen hier, ik ben met Amsterdam verweven. Dat kun je overzien, want anders raak je het overzicht kwijt, zeker als je ouder wordt.”

Goede doelen “In Amsterdam heeft Zadelhoff Beheer de onroerend goed belangen fors uitgebreid en gediversifieerd. We hadden hoofdzakelijk kantoren, maar hebben nu ook het Slotervaarziekenhuis en woningen, zoals Zandkasteel, het voormalig ING-hoofdkantoor in Zuidoost. Ook zitten we weer in de makelaardij en vastgoedontwikkelingen. Alle aandelen van dit bedrijf zijn inmiddels vrijwel geheel geschonken aan drie ANBI (algemeen belang) stichtingen. Dit zijn: Zadelhoff Cultuurfonds, Zadelhoff Familiefonds en het Zadelhoff Fonds, voor behoud van beeldbepalende gebouwen met onvoldoende economisch draagvlak, zoals het Groote Museum in Artis.”

Ik ben helemaal niet rijk meer. Ik hoor niet in de Quote 500, want het is al weggegeven

“Deze drie fondsen hebben onafhankelijke besturen, zonder enig eigenbelang. Het bestuur van het familiefonds bestaat thans nog hoofdzakelijk uit familieleden. De besturen bepalen de goede doelen, nogmaals, zonder eigenbelang. De aandelen worden beheerd door het bestuur van de STAK (Stichting Administratiekantoor), die verplicht is 50% van de winst uit te keren aan de drie stichtingen. Die besteden dit aan goede doelen. De andere 50% blijft in het bedrijf voor de continuïteit. Deze structuur is dus niet tijdgebonden en kan generaties doorgaan.”

En wat vindt de familie hiervan? “Onze familie staat er helemaal achter dat de nalatenschap grotendeels is geschonken aan goede doelen, en dat het bedrijf zo is ingericht dat de winst naar goede doelen kan blijven gaan. Ik heb een grote familie, en ze zijn allemaal zelfstandig en onafhankelijk. Wij supporten elkaar wel voor educatieve doeleinden en af en toe wat extraatjes. We doen soms gezellige dingen samen, zoals bijvoorbeeld skivakanties. Zeker omdat mijn vrouw Jannet en ik zelf geen kinderen hebben, is het luxe om te kunnen genieten van goede familiebanden. In het laatste kwartaal van je leven moet je genieten van iedere dag. En het is heerlijk om te ‘geven bij leven’. Dat is echt een aanrader voor iedereen die daartoe in staat is.”

De grootste luxe “Het is een enorme luxe dat mijn vrouw en ik dit allemaal geregeld hebben. Je ontkomt er niet aan dat je af en toe denkt: ‘Jongens, elk jaar is er echt wel één, hè.’ Dus die tijd moet je zo leuk mogelijk benutten.”

“Voor mij is onafhankelijkheid de grootste luxe; dat je geen projecten hoeft aan te gaan als je verwacht dat ze je stress kunnen geven. Dat je de luxe hebt om nee te kunnen zeggen. Dat helpt ook om gezond te blijven.”