De opnames voor ‘Op Weg met Jan’ zijn al een tijdje afgerond, maar het blijven drukke dagen voor Jan. We ontmoeten hem in een studio in Wilrijk, waar hij volop aan het repeteren is voor de herneming van de musical ‘Spamalot’. Tegelijk begint er binnenkort ook een gloednieuw tv-programma: ‘Factcheckers’, waarin hij samen met Thomas Vanderveken en Britt Van Marsenille allerlei internetweetjes en -feitjes gaat controleren. Gelukkig heeft hij ook een mooie, ontspannende reis om naar uit te kijken: niet minder dan vijf weken Thailand komen eraan. 

Bolivië, Sri Lanka, Mongolië, Alaska, Ethiopië… Het is waarschijnlijk moeilijk kiezen, maar welke reis uit Op Weg met Jan heeft de meeste indruk gemaakt? 

“Ik twijfel tussen Madagaskar, voor de natuur, en El Salvador. De bevolking en de levensstijl in El Salvador spraken me heel erg aan. Er heerst een aangename soort ‘stressloosheid’. Men leeft er helemaal in het hier en nu. Dat is iets wat wij vergeten zijn. Wij zijn elke dag bezig met het plannen van de toekomst en met onze nieuwe auto of met een tweede huis te kopen… Daar heeft men in El Salvador helemaal geen last van. De mensen zijn er vrij arm, maar ze weten van heel weinig toch veel te maken. Eten is er bijvoorbeeld superbelangrijk en heel erg aanwezig. Met de paar ingrediënten die ze hebben, maken ze fantastische dingen.”

Was je vroeger al een verwoede reiziger?

“Neen, totaal niet. Voor ik met presenteren begon, heb ik zeventien jaar als bakker gewerkt, dus ik had daar geen tijd voor. Als we op reis gingen, dan was dat zoals de meeste bakkers: twee weken in een resort ergens in Zuid-Frankrijk. Omdat je dacht dat dat de manier was om eens goed uit te rusten. Van die plaatsen waar je om zes uur ’s morgens je handdoek ging leggen op een stoel aan het zwembad. Dat zijn de plekken die ik nu hartstochtelijk haat, haha. Ik ga nooit meer naar zoiets toe.” 

En als kind? Werd er veel gereisd bij de familie Van Looveren?

“Niet speciaal, nee. We gingen meestal naar de traditionele bestemmingen: de Kust, Spanje, Italië, Frankrijk. Joegoslavië is zo de meest exotische reis uit mijn jeugd geweest.”

Ben je nu je schade aan het inhalen dan? 

“Ja, ik heb het reizen wel een beetje ontdekt de laatste jaren. Al van voor “Op Weg met Jan”, hoor. Voor het programma “Ja, Jan” was ik bijvoorbeeld eens in Tanzania beland. Zo heeft de microbe mij stilaan te pakken gekregen.”

Wat is er zo leuk aan reizen? 

“Wanneer je op je sterfbed ligt, is het fijn om te kunnen zeggen dat je een deel van de wereld hebt gezien. Het zet de dingen ook in perspectief. Wij leven hier in een enorme rijkdom en reizen laat, bijvoorbeeld aan mijn kinderen, zien dat dat niet overal in de wereld vanzelfsprekend is en dat die rijkdom niet altijd eerlijk verdeeld is. Dat is ook een reden waarom ik niet graag alleen reis: ik deel graag mijn belevenissen. Een zonsondergang in de jungle van Madagaskar, daar kan je een foto van nemen en thuis laten zien, maar dat komt niet eens in de buurt van het gevoel dat je hebt als je daar écht staat.” 

Staat er nog een trip op het programma? 

“Binnenkort vertrek ik met de kinderen vijf weken naar Thailand. Een grote rondreis, heel avontuurlijk. Dat zijn het soort reizen die ik nu graag doe. Waarschijnlijk zullen we af en toe ook wel eens aan het strand liggen, maar ik merk bij mezelf dat dat niet te lang moet duren. Als we ergens drie dagen zijn, begin ik al te plannen: wat kunnen we doen? Wat kunnen we gaan bekijken? Zijn hier interessante dingen? Om echt te reizen heb ik ook langer nodig dan de klassieke twee weken. Pas na een week of twee kan ik de beslommeringen loslaten en beginnen genieten. Natuurlijk: het moet voor iedereen passen om er vijf weken op uit te trekken en het moet ook betaalbaar blijven. Maar als je goed uitkijkt, zijn reizen van vier of vijf weken mogelijk zonder dat je een fortuin moet uitgeven.” 

Is er ook al eens een reis echt tegengevallen? 

“Nee, eigenlijk niet. Het is meer van: Frankrijk, Italië, Spanje… toffe landen, maar die heb ik nu wel gezien. Been there, done that. Er zijn ook wel bepaalde werelddelen die me meer aanspreken dan andere. Zuid- en Midden-Amerika vind ik heel tof bijvoorbeeld. Afrika ook. Ik zou nog eens heel graag naar Venezuela gaan. En naar Argentinië.”

Om af te sluiten: zie je jezelf ooit in een ander land wonen? 

“Goh, mijn roots liggen toch wel duidelijk in België, hoor. Ik zie dat ook bij mensen die het al wel geprobeerd hebben: vaak keren die toch ook weer terug. Ik vrees dat dat bij mij ook zo zou zijn. Het gevoel dat een bepaald land echt mijn tweede thuis zou kunnen zijn, heb ik nog niet meegemaakt.”