Onlangs werd de methodiek voor de aanvraag van een waterwetvergunning gewijzigd. Waar voorheen een productgroep of een groep van stoffen in de vergunning werd vernoemd, moet voortaan elke geloosde stof geïdentificeerd worden en de ABM-toets doorlopen. Sitech verzorgde voor Chemelot als eerste in Nederland dit nieuwe vergunningstraject. “We hebben de gehele afvalwaterzuivering onder de loep genomen om aan de nieuwe vergunningseisen te voldoen”, vertelt Marc Dassen, managing director van Sitech Services. “Dan heb je het over het afvalwater van de verschillende fabrieken dat bij elkaar komt in onze waterzuiveringsinstallatie en ondergebracht is in één vergunning. We zijn met alle bedrijven uitvoerig in gesprek gegaan om precies te achterhalen welke stoffen er per fabriek mogelijk in het water terecht kunnen komen. Dat leidde tot een lijst van 630 verschillende stoffen. Deze stoffen zijn we gaan groeperen en onderzoeken. Voor het verkrijgen van de noodzakelijke stofinformatie en normen werken we volgens voorgeschreven procedures door de RIVM. Bij nieuwe stoffen kunnen we na goedkeuringsprocedures de hoeveelheid die we lozen toetsen aan de normen. Qua transparantie en inzicht in de lozing loopt Chemelot voorop. We screenen de afvalwaterstroom continu en met de meest innovatieve analysetechnieken. Door deze uitgebreide analyses weten we veel over onze lozing en worden er nauwelijks nieuwe stoffen geloosd. Wordt er zo’n stof gedetecteerd, dan wordt direct het hele proces voor deze stof doorlopen om zeker te stellen dat er geen negatieve effecten voor de omgeving optreden.”

De kernvraag was welke stoffen er nu precies in de waterzuivering terecht komen en wat er vanuit die zuivering uiteindelijk weer in de Maas terechtkomt. “De waterzuivering op Chemelot is een milieuvriendelijke, energiezuinige manier van zuivering, geschikt voor de chemische industrie. We kunnen 99 procent van de stoffen uit het water filteren. Maar de vraag was wat er in die ene procent zat die er nog doorheen glipte”, vertelt Dassen. “Hoe schadelijk zijn die stoffen? Voldoen ze aan de normen? En hoe ver kunnen we qua zuivering komen met de best beschikbare techniek? Omdat we met veel verschillende partijen op een sterk geïntegreerd terrein werken, was het een flinke uitdaging om dit in kaart te brengen. Bovendien moeten voor de stoffen die de waterzuivering niet kan verwijderen, bronoplossingen bij de fabrieken worden gezocht. We zijn met onze klanten om de tafel gegaan om samen met hen te kijken wat we nu gaan veranderen om aan de normering te voldoen, maar ook hoe we het proces in de toekomst verder kunnen optimaliseren. Wat kunnen we veranderen aan de processen om de lozing van stoffen steeds verder terug te dringen en ons waterverbruik te verminderen? Ook dat is allemaal meegenomen in de vergunningsaanvraag en daarbij hoort ook een resultaatverplichting. De komende jaren moeten we de gemaakte plannen waar gaan maken.”

Waterschap Limburg

Josette Van Wersch, bestuurder bij Waterschap Limburg: “Wij hebben Sitech een nieuwe waterwetvergunning verleend met een looptijd van 7 jaar. Hieraan is een intensief traject vooraf gegaan met alle betrokken partijen. En deze vergunning is een stuk strenger dan de vorige, om de drinkwatervoorziening uit de Maas ook de komende jaren veilig te stellen. Los van informatie op stofniveau staan er ook reductieverplichtingen in de vergunning, bijvoorbeeld voor de lozing van stoffen als AMPA, melamine en vanadium. Om erop toe te zien dat Sitech de afspraken die zijn vastgelegd in de vergunning nakomt blijven de betrokken partijen ook de komende jaren in overleg.”

Omdat Chemelot de eerste locatie in Nederland is waar dit vergunningstraject doorlopen is, liep Sitech tegen flink wat zaken aan. Marc Dassen: “Je doet eigenlijk een pilot op de allergrootste schaal die mogelijk is en dat maakt het heel lastig. Technisch zijn we ook op onbekend terrein gekomen, want hoe werkt het per stof? Welke analysemethodieken moet je toepassen? Hoe ga je om met stoffen waarvoor nog geen normen en analysemethodieken  waren? Gelukkig hadden we de neuzen dezelfde kant op staan. Alle betrokken partijen zijn ervan overtuigd dat we op deze manier aan verduurzaming moeten werken. We werken hierin nauw samen met het Waterschap Limburg als vergunningverlener, maar ook met de drinkwaterbedrijven Evides, Dunea en WML, die water aan de Maas onttrekken om er drinkwater van te maken, met Rijkswaterstaat, als beheerder van de Maas en met de provincie Limburg. Zo’n grote verduurzamingsslag kun je alleen simpelweg niet maken.”