De broers Jan en Louis Ufkes zijn makkelijke praters. Aan de stamtafel in het boothuis van KNRM Stellendam worden de anekdotes moeiteloos aan elkaar geregen. De mannen zijn beiden fanatieke zeilers. Op een stormachtige dag in 2007 ging het echter helemaal mis voor Louis. Hij voer solo toen hij in het Slijkgat, voor de kust van Stellendam,  gedesoriënteerd raakte. “Ik was bijna thuis, toen ik de aanloop van het Slijkgat niet kon vinden. Door de harde wind lagen de tonnen plat en was het water één grote witte massa geworden. Ik besloot mij te oriënteren op de vuurtoren van Ouddorp, maar heb die koers blijkbaar te lang vastgehouden, want op een gegeven moment raakte ik de bodem.” Door de hoge golven werd Louis’ scheepje meerdere malen opgetild en terug gesmeten op de ondiepte. Louis: “Alles piepte en kraakte, een angstige gewaarwording.” Zijn eerste ingeving was zwemmend proberen het strand te bereiken. 

Oplettend oog

Eric Rodenhuis, schipper van de Stellendamse reddingboot  Antoinette, is zeer stellig  in zijn reactie. “Dat had je nooit gehaald, Louis!” Op een zeekaart wijst Rodenhuis de plek aan waar Louis toentertijd strandde. Hij wijst vervolgens aan hoe de  stroming liep. “Je was naar open zee gedreven en dan was het maar de vraag geweest of we jou met die zeegang hadden gevonden.” Louis zegt blij te zijn dat het oplettende oog van  vuurtorenwachter Kees Tanis dit scenario heeft voorkomen. Louis: “Ik was bíjna gesprongen, tot ik op een gegeven moment twee vuurpijlen waarnam. Die kwamen van de vuurtoren, voor mij het sein dat ik was gezien en dat de KNRM in Stellendam mij zou komen redden.”

Feestvarken

De ogen van broer Jan beginnen te glimmen als hij aanvult: “Aan boord van de reddingboot overkwam Louis nog iets bijzonders. De reddingbootschipper stak de hand naar hem uit en feliciteerde Louis! Hij vertelde dat Louis sinds de oprichting de 75.000ste geredde was uit de analen van de KNRM. Hij was het feestvarken, super geinig toch?!” Louis knikt. Inderdaad werd de solozeiler relatief snel na zijn redding het middelpunt van een soort mediacircus. “Schipper Eric deed dat keurig! Terwijl we nog op zee zaten, vertelde hij mij wat er aan de hand was. Hij vroeg mij of ik dat wel wilde. Zo niet, dan zou hij mij elders – buiten het zicht van de camera’s - aan land hebben gezet.” Louis stemde toe met de media-aandacht en werd op het land door meerdere camerateams opgewacht. “Ik heb daar zo goed mogelijk mijn verhaal gedaan en toen het rustig werd, kreeg ik de bibbers. Natuurlijk stond ik bol van de stress. Ook heb ik wel even gejankt. Eric voelde dat wederom geweldig goed aan. Hij maakte in het begin nog wat grapjes, maar hij had ook in de gaten dat ik het nodig had de opgebouwde spanning kwijt te raken.” 

Weerzien

Weer thuis heeft Louis de film van zijn redding nog een paar keer afgespeeld. “De vraag ‘Wat was er gebeurd als ik was gesprongen?’ heeft mij danig uit mijn slaap gehouden.” Als hem wordt gevraagd hoe hij naar zijn redders kijkt, is Louis stellig. “Ik ben ze enorm dankbaar. Het is niet niks wat zij doen. En dat allemaal vrijwillig!”

Tijdens het hele gesprek zit reddingbootschipper Eric Rodenhuis er rustig bij. Hij geniet zichtbaar van het weerzien met Louis en is blij met het besluit van Jan de KNRM in zijn nalatenschap op te  nemen. De ervaren schipper is zich zeer bewust van het feit dat de KNRM afhankelijk is van goede gevers zoals Jan. 

Executeur

Jan en zijn vrouw Nellie zochten uiteindelijk contact met de KNRM en na enkele gesprekken besloten zij de KNRM tot erfgenaam te benoemen. Daarnaast wordt de KNRM ook de executeur. Voor de KNRM een erezaak en een uiting van dank voor de te ontvangen bijdrage; voor Jan en Nellie direct een zorg minder. De afwikkeling van de nalatenschap is in goede handen.  

Meer weten over schenken en nalaten aan de KNRM?

Vraag het gratis inspirerende verhalenboek “Wie goed doet…” aan via www.knrm.nl/boek. In dit boek staan de mogelijkheden van schenken en nalaten op een rij en vindt u antwoord op de vraag: waarom heten reddingboten zoals ze heten? De 75 reddingboten zijn bijna allemaal vernoemd naar hun schenker of naar een overleden dierbare. Achter die namen schuilen prachtige verhalen.