Armoede is er altijd al geweest. Vrijwilligers Menno Zetzema en Roeline Peters bezochten een aantal mensen die met hulp de winter door konden komen. Door lokaal eten te kopen kan er meer voedsel gekocht worden voor minder. Vele vrijwilligers kopen dan ook lokaal eten en medicijnen om zoveel mogelijk mensen de winter door te helpen.

Zo ook voor Iren. Zij is 61 jaar en woont in de buurt van Târgu Mureș, Roemenië en woont samen met haar zus. Ze is lichamelijk gehandicapt en krijgt extra financiële ondersteuning om haar medicijnen te bekostigen. Ze krijgt ook hout om de kachel brandende te houden. Ze heeft de hulp hard nodig omdat de kosten in de winter stijgen. Ze moet rondkomen van een laag gehandicaptenpensioen van 106 euro per maand.

De twee zussen kunnen het net redden in hun kleine huisje. De ene zus is bijna volledig verlamd aan haar benen en heeft psychische problemen. Zij kookt elke dag het eten. De jongere zus heeft ook ernstige gezondheidsproblemen. Zo kan zij moeilijk lopen en praten. Ze zorgt ervoor dat de hond te eten krijgt, die hen beschermt tegen stelende buurtbewoners. Deze twee vrouwen zijn erg kwetsbaar en daardoor ook angstig voor de buitenwereld.

Vroeger woonden ze apart van elkaar, maar omdat dit niet meer ging besloten ze bij elkaar in te trekken en elkaar zo tot hand en voet te zijn. “Als mijn zus naar buiten gaat, dan ga ik bidden. Want als zij valt, is er niemand die ons helpen kan en hoe zal het dan met ons aflopen?” vraagt de oudste zus zich af. Gelukkig worden ze regelmatig bezocht door de sociale werkers van het CE Huis, een christelijke maatschappelijke organisatie die omziet naar kwetsbare mensen.  Er worden dan ook medische controles gedaan. Het is mooi om te zien hoe ze leven vanuit hun geloof, hoe dankbaar ze zijn en dat de twinkeling in hun ogen nooit verdwijnt, hoe weinig ze ook hebben.

In Alma, een klein dorpje in het midden van Roemenië, krijgen veel gezinnen winterhulp. Deze gezinnen hebben te maken met ziekten, ouderdom of handicaps, waardoor ze beperkt zijn in hun doen en laten. De winter is voor hen een moeilijke en lange periode en met de winterhulp kunnen ze hun huis verwarmen, hun medicijnen betalen en krijgen ze voedselpakketten, waarmee ze een aantal maanden vooruit kunnen.

Zo woont er in het dorp ook een oude vrouw (80 jaar en krijgt ook winterhulp). De zaterdag voor Pasen was ze gevallen over een drempeltje toen ze wat naar de keuken bracht en brak toen haar pols. Op dinsdag kon ze eindelijk naar een ziekenhuis worden gebracht. Daar moest haar pols opnieuw worden gebroken, zodat het weer goed zou aangroeien. Ze is een moedige vrouw, maar ze liet ook wel doorschemeren dat ze soms liever zou sterven omdat het zo uitzichtloos lijkt op sommige momenten.

Een ander bijzonder verhaal is het verhaal van Lenke Gondos. Ze zit sinds 2014 in het Granny-Project, een sponsorprogramma om ouderen te ondersteunen. Lenke is 61 jaar en heeft gezondheidsproblemen. Ze lijdt aan astma, hypertensie, bloedcirculatiestoornis, maagzweren en ze heeft gal- en zenuwproblemen. Voor deze chronische ziekten heeft ze medicijnen voorgeschreven, maar ze kan ze niet elke maand kopen vanwege haar financiële problemen. Ze heeft een heel klein pensioen van ongeveer 110 euro en ze moet voor haar drie kleinkinderen zorgen omdat hun ouders hen in de steek hebben gelaten. Ze is weduwe. Samen  wonen ze in een tweekamerappartement. De oudste kleindochter maakte de middelbare school af en ging werken in Nederland. Helaas moest ze terug wegens ziekte. Als ze zich beter voelt, zal ze hier in de stad een baan zoeken. Ze heeft haar CV al op verschillende plaatsen verzonden, maar ze krijgt geen antwoord. De middelste kleinzoon werd begin maart met hepatitis in het ziekenhuis opgenomen. Nu is hij thuis en moet hij een speciaal dieet volgen. Haar jongste kleindochter heeft astma. Ondanks deze problemen is oma aanwezig tijdens Granny Club-evenementen. Ze voelt zich gelukkig en ze weet dat God altijd bij hen is en dat Hij haar zal helpen.

Zo schuilt achter elke voordeur een ander verhaal. “Het is altijd bijzonder om deze mensen op te zoeken en persoonlijk hun verhaal te horen”, besluiten Menno en Roeline. “Het doet hen zichtbaar goed om bezoek én winterhulp te krijgen.”