Al jaren is er een groot tekort aan personeel in de zorg. Door de vergrijzende bevolking staan ziekenhuizen en zorgverleners onder druk en de pandemie heeft deze druk nog eens vergroot. Cloud-connected wearables sturen continu biometrische gegevens rechtstreeks naar de cloud. Zo kunnen zorgprofessionals een aantal biometrische parameters 24/7 volgen bij patiënten en zijn zij in staat om bijvoorbeeld de hartslag of bepaalde bewegingen, zoals een valbeweging, te registreren op afstand en daarop te reageren.

 “Toen ik nog werkzaam was in de zorgsector heb ik vele confronterende en schrijnende situaties meegemaakt”, vertelt Frederick Pouders, expert wearables. “Hulp wordt namelijk pas gegeven als het gepland is of gevraagd wordt. En daar wilde ik graag iets aan doen, want wat gebeurt er als er geen hulp gevraagd kán worden? Wanneer bijvoorbeeld een resident lekker rustig op diens kamer een boekje leest of tv kijkt dan is er geen directe aanleiding voor de zorg om naar binnen te gaan om even te checken of alles goed gaat. Maar wat als de resident valt en niet om hulp kan vragen? Dan komt er ook niemand. En we vergeten hoe vaak dat eigenlijk gebeurt. Elke val of ongewenst event is er eentje teveel én in de meeste gevallen ook nog eens vermijdbaar.”

Na een valpartij stelt het zorgpersoneel zichzelf altijd de vraag of zij dat hadden kunnen voorkomen. In vergaderingen achteraf wordt dat dan ook uitgebreid besproken: had niemand daar iets aan kunnen doen? Een val meemaken kost veel: zowel aan gemoedsrust, aan tijd en aan middelen. Voor ouderen geldt over het algemeen dat het herstel lang duurt en ouderen worden angstiger na een val. Geen enkele technologie kan een val voorkomen. We kunnen het niet winnen van de zwaartekracht, maar technologie kan een val wel voorspellen. Draagbare technologie kan namelijk de hartslag monitoren of de activiteit en de stabiliteit meten. Wanneer deze waarden dalen wordt het valrisico hoger. En door het continu monitoren van deze waarden met wearables kan tijdig worden ingegrepen.”

Een ander bijkomstig voordeel is dat de wearable overal werkt. “Niet alleen op de kamer van de resident in het verzorgingstehuis, maar ook wanneer deze naar de eetzaal loopt of even buiten een wandelingetje maakt. Ook ouderen die nog thuis wonen kunnen gebruik maken van een wearable. En wanneer er bijvoorbeeld een val wordt gedetecteerd kan de oproep eerst worden beantwoord door in te bellen op de wearable.

Niet elke manuele oproep betreft een zorgvraag. Door eerst in te bellen op de wearable kan de (zorg)ondersteuning zich efficiënter organiseren en beter voorbereid ter plaatse gaan. Niemand heeft baat bij overbodige looptijd op de gang. Laten we die al teruggeven als contacttijd”.

Tegelijkertijd is een wearable gemakkelijk en te allen tijde te dragen. Pouders: “Waar een smartwatch nog om de zoveel tijd opgeladen moet worden is dat niet het geval bij een wearable. En dat is maar goed ook, want als een wearable aan de oplader moet betekent dat ook dat hij niet gedragen kan worden en dus niets kan registreren. Met een charge on the go-systeem is onze wearable altijd inzetbaar, ook onder de douche.”

En de ontwikkelingen gaan door. “Zo worden er onderzoeken gedaan naar het registreren van onder andere eet- en drinkpatronen middels registraties van zeer kleine bewegingen van de pols. Naast val events zijn uitdroging en malnutritie veelvoorkomende diagnoses bij ouderen. Met het registreren van deze  polsbewegingen kan er sneller ingegrepen worden op problemen, zelfs vooraleer ze zich manifesteren in duidelijke symptomatiek. Proactieve zorg wordt mogelijk door de kleine evoluties te gebruiken om grote events te vermijden. Wanneer we een val als voorbeeld nemen, zou deze technologie ervoor zorgen dat er een belangrijke shift komt in de zorg: in plaats van te stellen, er is een resident gevallen, evolueren we naar: pas op, deze resident heeft een verhoogd valrisico. Zo kan er preventief gezorgd worden.