Deel dit artikel:

17 dec 2020

|

Levensstijl

‘Ik heb mijn rolstoel niet meer nodig’

Journalist: Marjon Kruize

“Het ging steeds slechter met me. Mijn handen en voeten zag ik stukje bij beetje verdwijnen. En wilde ik mij verplaatsen, dan kroop ik als een dreumes’’, vertelt Parbati uit Nepal. Zij was jarenlang verstoten vanwege lepra.  

Nadat ze gevonden werd door een opsporingsteam is ze behandeld en genezen. “Inmiddels run ik mijn eigen winkeltje, waardoor ik een eigen inkomen heb. Ik ervaar het als een groot geschenk dat ik nu goed voor mezelf kan zorgen’’, vertelt Parbati. 


De voeten van Parbati zijn onherstelbaar beschadigd, sterker nog: ze is haar voeten vrijwel volledig kwijt. “Ik was daarom afhankelijk van mijn rolstoel.’’ Er verschijnt een grote glimlach op haar gezicht, terwijl ze verder vertelt: “Inderdaad was. In de prothesewerkplaats van het lepraziekenhuis heeft de schoenmaker aangepaste schoenen voor me gemaakt. Dankzij deze schoenen kan ik weer lopen! En dat ervaar ik als een groot wonder.’’ 


Elke twee minuten krijgt iemand te horen dat hij of zij lepra heeft. Lepra treft vooral de allerarmsten in onze wereld. Veel leprapatiënten wachten te lang met hulp zoeken, om verschillende redenen. Óf ze zijn niet in staat om hulp te zoeken, óf mensen zijn bang voor de diagnose ‘lepra’, omdat het er vaak op uitloopt dat je wordt verstoten en gediscrimineerd. Parbati beaamt dat: “Ik woonde vroeger bij mijn broer, maar toen alles erop wees dat ik lepra had, ben ik verstoten, mede door de druk van mensen in ons dorp. Door mijn ziekte was ik lichamelijk te zwak om zelf hulp te zoeken.’’  


Leprapatiënten als Parbati worden geholpen door speciale teams en neemt ze mee naar het lepraziekenhuis voor behandeling, zodat zij genezen van lepra. Mensen met wie zij eerder nauw samenleefden, krijgen preventief medicijnen. Lepra heeft een lange incubatietijd, soms jaren, maar stel dat zij besmet zijn, dan wordt de leprabacterie uitgeschakeld door de medicatie. Op die manier wordt de ketting van besmetting gestopt en wordt leprabesmetting uiteindelijk wereldwijd gestopt. 


“De vreugde die ik voelde, toen het opsporingsteam mij vond, is onbeschrijfelijk’’, zo blikt Parbati terug. Het is te betreuren dat pas zo laat een diagnose gesteld kon worden. Late diagnose is vaak de reden waarom veel leprapatiënten als Parbati lichamelijke schade hebben. Omdat zij vooral schade hebben aan handen en voeten zijn ze vaak veroordeeld tot een rolstoel. Maar met aangepaste schoenen krijgen zij de kans om weer te kunnen lopen. Parbati besluit: “Je denkt misschien: wat zijn nou zo’n paar schoenen? Nou, ze openden mijn wereld op een manier die ik niet had durven dromen! Je hebt meer kans op een baan, meer mogelijkheden om een eigen bedrijfje te starten. Aangepaste schoenen zijn voor mensen zoals ik een onbeschrijfelijk groot cadeau en dat gun ik iedereen!’’

Gesponsord