Ruim een jaar geleden sloot hij zich als eerste aan bij de klimaatzaak van Milieudefensie tegen Shell. Opeens stond Ruben van der Meer, acteur en cabaretier, bekend van de Lama’s en Hakkuhbar, op de barricaden om te strijden voor een betere wereld. Alhoewel, opeens? Voor de mensen die hem slechts als grappenmaker kenden misschien wel. Die dachten dat hij het puur en alleen deed om aandacht te krijgen, of dat hij er toch niks vanaf wist, ‘waar bemoeide hij zich mee, ga lekker grappen maken…’. Wat hij daarmee deed? “Ik heb een ludiek filmpje gemaakt als reactie. En verder niks. Luister gewoon naar de boodschap, want die klopt. Mensen uit mijn omgeving waren allemaal positief, want die weten hoe ik ben.”

Hoe ben jij dan?
“Ik heb altijd van mijn moeder geleerd dat je lief moet zijn. Als jij lief doet voor de medemens, doet de medemens lief voor jou. Dat geldt ook voor de natuur. Als wij lief zijn voor de natuur, is de natuur lief voor ons. En daar gaat het om. Want de natuur redt zichzelf wel hoor, maar de mens niet. Als de mens ergens olie dumpt, denkt de natuur niet: ‘Ja dag, nu houd ik ermee op’. Nee, de natuur past zich aan en gaat door. Alleen: zoals het nu gaat, niet ten goede van de mensheid. We moeten de natuur niet redden, we moeten de mensheid redden.”

Nog even terug naar Shell. Wat ver-wacht jij van hen? 
“Ik verwacht dat ze andere vormen van energie gaan ontwikkelen en aanbieden. En dan bedoel ik niet: onderzoek doen naar alternatieven, maar ondertussen olie blijven ver-kopen zolang er vraag naar is. Kijk, ik snap ook wel hoe het werkt: Shell roomt de markt zo lang mogelijk af, wil zoveel mogelijk geld verdienen met olie, totdat het echt niet meer gaat, en dan zullen ze iets anders gaan doen. Shell weet heus wel dat fossiele brandstof geen toekomst heeft , dus eigenlijk dat Shell in de huidige vorm geen toekomst heeft , maar vooralsnog leven ze er goed van, dus gaan ze door. Dat moet stoppen. Echt veranderen, dat ver-wacht ik.”

Maar dan neemt een concurrent van Shell het toch gewoon over? Tankt iedereen bij BP of een andere olie-maatschappij.
“Als je zo gaat redeneren, mogen drugsdealers ook. Want als mensen het niet bij de ene drugsdealer kopen, kopen ze het wel bij de andere, toch? Het gaat niet alleen om wat mensen vragen, het gaat ook om wat je ze aanbiedt. Als jij ze elektrisch of waterstof aanbiedt, gaan ze daar-op rijden. Mensen willen echt wel hoor, maar het moet wel kunnen. Hoe dan?  Je moet de oplossingen niet aan mij vragen, ik ben een leek, maar bij Shell zitten toch allemaal techneuten, die weten dat toch? Hoe je iedereen op elektrisch kan laten rijden? Of op waterstof? Volgens mij kan het allemaal allang, maar bedrijven zoals Shell willen het gewoon niet.”

Je doet zelf ‘wat je kan’: recyclen, elektrische auto, zonnepanelen, min-der vlees eten. 
“Ja, dat is het wel. Ik ben van vier à vijf keer per week vlees eten naar een à twee gegaan. Kijk, je hoeft  niet gelijk vegetarisch of veganistisch te worden. We moeten gewoon minderen met zijn allen. Dat is het allerbelangrijkste. Beetje minder vlees, beetje minder tanken, beetje meer recyclen. Maar dan moeten het bedrijfsleven en de overheid wel mee doen. Ik woon op IJburg en dat is opgezet als groene wijk, niemand mocht een openhaard, want dat stoot te veel CO2 uit. Heel goed! Maar nu bouwen ze vlak naast IJburg een biomassacentrale, de grootste openhaard van de stad. Omdat ze denken dat hout verbranden duurzaam zou zijn. Terwijl we bomen juist nodig hebben. Tja, leg dat maar eens uit.”

Wat verwacht je van de derde partij die een groot aandeel heeft binnen het klimaatprobleem, de overheid?
“Niks, want we hebben in ons land voor de VVD gekozen. En die denken niet aan het milieu, die denken aan geld verdienen. Sowieso wordt de politiek tegenwoordig gezien als een opstapje naar een baan in het bedrijfsleven. De meeste politici hebben een kortetermijngedachte, terwijl langetermijndenken zou moeten overheersen. Nederland moet niet laf zijn. Niet denken: we zijn een klein landje, wij kunnen niks betekenen. Zo zijn de grote revoluties toch niet ontstaan? Je moet beslissingen durven nemen die er echt toe doen.”

Als je morgen een uur met iemand kon spreken over het milieu in Nederland, wie zou dat dan zijn?
“Nou, doe mij Mark Rutte dan maar.”

Wat zou je eerste vraag zijn?
“Wie ken jij bij die biomassacentrale naast IJburg? Wie wordt daar beter van? Kijk, iedereen wil geld verdienen, ook in Den Haag, en dat snap ik. Wil ik ook. En daarvoor moet je vriendjes maken en mensen iets gunnen. Maar ik zou Rutte willen vragen of ‘ie eens vriendjes kan gaan maken met de mensen uit de windmolenindustrie. Of met mensen die beslissingen maken binnen de zonne-energie. Daar valt ook geld te verdienen.”

Wat irriteert je het meest aan de milieudiscussie in Nederland?
“Mensen die de scholieren bekritiseren die gaan demonstreren voor het milieu op het Malieveld. Mensen die filmpjes maken van de rotzooi die ze achterlaten, terwijl de organisatie vijf minuten later alles begon op te ruimen. Dit soort mensen zijn bang voor verandering, daarom klagen ze. Want ze weten dat die kinderen veel verder zijn dan wij. De jeugd ziet het probleem, maakt zich zorgen.”

En wat maakt je blij of misschien wel hoopvol?
“Zo’n jongen als Boyan Slat die de Ocean Cleanup is gestart. Een Nederlandse jongen die probeert alle plastic uit de oceaan te halen. Of het gaat lukken weet ik niet, ik denk het wel trouwens, maar dat hij het probeert is al geweldig. De jeugd doet het gewoon, die weten dat er geen tijd te verliezen is.”

Tot slot: als je in drie zinnen twijfelaars aangaande de klimaatverandering mag overtuigen van de noodzaak over te gaan tot actie, welke drie zinnen zouden dat zijn?
“Ik twijfel ook weleens in mijn leven, maar iedereen kan logisch nadenken. Bedenk eens wat er beter is: olie, kolen, hout verbranden om energie te winnen of energie halen uit zon, wind en golven? Twijfelen is niet nodig.”