Deel dit artikel:

5 mrt 2020

|

Gezondheid

Judith zorgde voor MS-patiënten tót ze zelf MS kreeg

Journalist: Karin Smits& Demi Schoenmakers

Jarenlang werkte Judith van Leeuwen-Jans als wijkverpleegkundige. Ze verzorgde onder andere mensen met MS, tótdat ze zelf MS kreeg en de rollen werden omgedraaid.

“Als wijkverpleegkundige weet ik als geen ander wat MS is en wat het voor je toekomst kan betekenen. Maar toch kwam mijn diagnose in 2016 als een donderslag bij heldere hemel. Ik wilde het niet geloven.” 



Van Leeuwen-Jans werkte 32 uur per week als wijkverpleegkundige en volgde daarnaast een hbo-studie. “Ik was wel vaak moe, maar dat heeft iedereen weleens. Dacht ik. Op een gegeven moment voelde ik ook allerlei tintelingen aan de rechterkant van mijn lichaam. Het voelde alsof er spijkertjes in mijn huid werden geslagen. Ik dacht dat dat wel over zou gaan, maar later kreeg ik krachtverlies in mijn rechterbeen. Ik voelde steeds minder en kreeg zelfs uitval. Mijn zicht werd trouwens ook steeds minder. Uiteindelijk ben ik toen naar het ziekenhuis gebracht en al vrij snel volgde de diagnose multiple sclerose.”



In totaal is ze 2 weken opgenomen geweest in het ziekenhuis. “Ik ging enorm snel achteruit en door de uitval in mijn benen en omdat ik enorm ziek was kwam ik in een rolstoel. De 5 maanden na de opname heb ik veel in die rolstoel gezeten. Maar dankzij het revalideren en de steun en hulp van vrienden en familie kan ik de rolstoel sinds begin dit jaar aan de kant zetten. Maar dit is gevaarlijk met MS, want je weet nooit wanneer je hem weer nodig hebt.” 



Grenzen aangeven vond Van Leeuwen-Jans één van de moeilijkste dingen. “Dat moest ik ook echt leren. Ik wist dat ik op de rem moest. Voorheen kon ik alles aan, maar dat veranderde sinds de diagnose. Ik ben altijd een doorpakker geweest en werkte ontzettend hard, maar ineens red je dat niet meer en moet je op tijd stoppen. Je moet je grenzen durven én leren aan te geven. Dat vond ik erg lastig, maar dat is wel iets wat MS met zich meebrengt.” 



Dat betekent echter niet dat ze sinds de diagnose stil heeft gezeten. “Ik blijf dromen en mijn droom is nu om met de uit eigen ervaring opgedane kennis interne opleidingen te gaan verzorgen voor verschillende zorgorganisaties. MS heeft mijn keus voor deze richting versneld. Ik heb jarenlang met veel liefde als wijkverpleegkundige gewerkt, maar als je bijna niet meer voor jezelf kunt zorgen dan kun je anderen ook niet meer verzorgen. Dat gaat dan gewoon niet, al ben je nog zo gemotiveerd. Mijn toekomst gaat er anders uitzien.”



Iedereen met MS hoopt beter te worden. Nu kan dat helaas nog niet en dat is heftig. “Je krijgt een ziekte waarvan je weet dat je nooit meer beter wordt. Het kan eigenlijk alleen maar slechter worden. Dat is heftig, maar gelukkig heb ik door deze ziekte wel geleerd om ook van alle kleine dingen te genieten en dat vind ik heel belangrijk.

Gesponsord