26 jun 2020
|
Levensstijl
Journalist: Marjon Kruize
Programmamaker en presentator Splinter Chabot (24) bracht in maart zijn debuutroman Confettiregen uit. Een autobiografisch verhaal over zijn coming-out en de weg die daartoe leidde. Zelf leest Splinter naar eigen zeggen ‘manisch’, aan een stuk door en met een pen bij de hand om mooie zinnen en gedachten op te schrijven.
Wat was je favoriete boek als kind?
“Toen ik echt nog heel klein was werden mijn broer Storm en ik altijd voorgelezen. Het mooist vond ik toen De mooiste vis van de zee, die had ik gekregen van mijn peetoom. Toen ik groter werd en zelf ging lezen ging ik altijd voor spannende, magische boeken. Ik was bijvoorbeeld gek op ’T Ros Beiaard van Anton van der Lem. Een ridderverhaal over een heel groot paard. Ook De dertiende tovenaar van Stan van Elderen vond ik fantastisch. Zo spannend. En De vloek van Pak! Een boek van een schrijver met Indische roots dat ook ging over de worsteling van de hoofdpersoon met zijn verleden in Nederlands-Indië.”
Om welk boek heb je heel hard moeten lachen?
“Ik denk dat bijna elk boek je wel aan het lachen kan maken. Heel veel boeken bevatten scènes waar je heel erg om moet lachen, zelfs boeken waarvan je het niet verwacht. Een goed boek kan in staat zijn je met één zin in de lach te laten schieten.”
En welk boek maakte je juist aan het huilen?
“Ook dat kan elk boek eigenlijk wel, maar onlangs las ik het pas verschenen Lieg met mij van Philippe Besson, dat boek zit nog steeds in me, zo mooi was het. Het gaat over een ingewikkelde, verborgen verliefdheid en het is prachtig geschreven. Echt een aanrader.”
Welk boek heb je in een ruk uitgelezen?
“Dat vind ik ingewikkeld, want dat zijn er best veel. Ik lees vrij manisch, aan een stuk door en meerdere boeken tegelijkertijd. Ik word er heel onrustig van om langer dan twee of drie dagen met een boek bezig te zijn.”
Wat is het dikste boek dat je ooit gelezen hebt?
“Lastig, maar ik denk eigenlijk dat de serie Sapiens, Homo Deus en 21 lessen voor de 21ste eeuw bij elkaar het langste was. En ook nog met een hoge informatiedichtheid, daar ben ik alles bij elkaar wel een week lang van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat mee bezig geweest. Bij romans is dat anders, als het goed geschreven is voelt het helemaal niet alsof het een dik boek is. Taal kan toveren en als de tovenaar goed is kan het echt hypnotiseren.”
Is er een boek waar je aan begonnen bent, maar je nooit uitgelezen hebt?
“Het recht op terugkeer van Leon de Winter, maar dat lag niet aan het boek of aan de schrijver hoor! Ik ben er op de middelbare school aan begonnen, toen het verplicht moest. Ik heb deze toen laten liggen en heb me op andere boeken gericht. Later heb ik het alsnog gelezen, dus ik heb het wel weer goedgemaakt.”
Wat is je favoriete quote uit een boek?
“Mag ik er ook drie noemen? Allereerst: ‘Iedereen was samen om met hetzelfde alleen te zijn’, dat komt uit De Wetten van Connie Palmen. Dat vind ik een prachtige zin en in de context van de afgelopen maanden kan je hem ook prachtig omdraaien. Ten tweede een zin van Alma Mathijssen uit Ik wil geen hond zijn. Ik hou zelf enorm van sprookjes en fantasiewerelden en vind de Efteling daarom ook een prachtig pretpark. In haar boek schrijft Mathijssen ‘Ik wilde wonen in de Villa Volta, mijn bedrading loopt hetzelfde’. Dat vond ik heel mooi. Het is een attractie waarbij alles gaat draaien en op zijn kop komt te staan, echt prachtig. En als laatste uit De taal der liefde van Gerard Reve ‘God is niet dood, maar wel erg ziek’. Reve was natuurlijk van de herenliefde, maar ook erg religieus en die twee zaken komen in dit boek prachtig samen. Deze zin sluit daar perfect op aan.”
Welk boek raad je iedereen aan?
“Nou ja, dat zijn er ook weer een heleboel, maar ik zal er twee noemen die in de context passen van de wereld waarin we nu leven. De dood in Venetië van Thomas Mann en Alles wat er was van Hanna Bervoets. Beide boeken gaan op een geheel eigen manier over een wereld waarin een ziekte heerst of waarin mensen verplicht binnen moeten blijven.”
Tot slot: welk boek lees je nu?
“Ik lees meerdere boeken door elkaar, maar eentje die ik nu bijna uit heb is Een vrouw apart. En de stad van Vivian Gornick. Hierna wil ik graag beginnen aan Ach kind toch van Cornald Maas. Die krijgt nu even voorrang op de andere boeken op de stapel. En het boek De avond is ongemak" van Marieke Lucas Rijneveld ligt bij mij ook op de stapels op mijn nachtkastje!”