Of Tineke Schouten, al bijna veertig jaar een van Nederlands bekendste comédiennes en cabaretières, zich weleens oud voelt? Het antwoord laat lang op zich wachten. Dan, na een vijftal seconden van stilte en ‘ermmm’, ‘nou’, luidt het: “Eigenlijk alleen omdat andere mensen me erop attenderen, zelf ervaar ik dat niet zo.” Let wel, het is niet dat ze niet aan zichzelf ziet dat ze ouder is geworden. Als ze in de spiegel kijkt, ziet ze de rimpels heus wel. En dan denkt ze: ‘Het houdt niet over, Tineke’. Maar zich echt oud voelen? Lichamelijk? Of geestelijk? Nee, dat niet. Sterker nog, als haar jonge collega’s van haar orkest weleens klagen over moeheid na de zoveelste show, is ze verbaasd, want zelf heeft ze dat niet zo. “Ik heb nog steeds hetzelfde figuur, sta nog vier avonden per week op het podium, ik ben doenerig, loperig. Ik lig vier avonden per week niet voor een uurtje of een, half twee, ’s nachts in mijn bed. En bij dat alles voel ik geen enkel verschil met tien jaar geleden.”

Dus ik mag concluderen: het ouder worden bevalt u goed?

“Jazeker, het enige vervelende is dat ik nog graag dertig jaar op volle toeren door zou willen gaan, maar reëel genoeg ben om te weten dat dat er echt niet meer in zit. Dus heb ik al een tijdje geleden besloten dat ik na deze show, mijn 24ste, nog één show schrijf en dan is het klaar. Het is jammer, maar ik wil het voor de volle honderd procent doen of niet. Volgend jaar word ik 65, zit ik veertig jaar in het vak, doe ik mijn 25ste grote show en dan is het genoeg geweest. Althans, genoeg geweest met de grote shows.” 

Ha, dus geen pensioen voor Tineke Schouten op haar 65ste?

“Dat weet ik eerlijk gezegd nog niet. Misschien ga ik wel zonder decor verder, in een kleine setting, anderhalf uur optreden, wanneer mij het uitkomt. Maar misschien ga ik wel nog veel meer tijd met mijn (klein)kinderen doorbrengen. Wat ik in ieder geval niet meer wil is de verantwoordelijkheid voor zo’n grote show, met al dat personeel met kinderen en hypotheken. Je moet niet vergeten, de aanloopkosten van zo’n show zijn zo’n 400.000 euro, dan is er nog geen stuiver verdient. Die druk wil ik niet meer. Ik maakt de veertig vol, en dan houd ik de eer aan mezelf.”

Even terug naar het heden, u staat nu in het theater met de show Highlights. Een reis door uw beroepsmatige carrière is de show geworden: wat was het hoogtepunt?

“Daar begin ik mijn show mee: op nummer 1 staan mijn (klein)kinderen, op nummer 2 familie en vrienden en op nummer 3 mijn publiek, die me altijd het mooiste applaus geeft. Daar heb ik zoveel aan te danken. Puur op carrièregebied kan ik geen highlight kiezen, dat zijn er zoveel. Drie weken achter elkaar een uitverkocht Carré, wekenlang een uitverkocht Luxor, de grote tv-shows die ik heb gedaan, zoveel mooie prijzen, een lintje van de Koningin.”

Heeft u daarvan genoten?

“Ik geniet er nú van. Op het moment zelf heb ik er helaas te weinig van genoten. Het klinkt ondankbaar, en dat ben ik verre van, maar al die theaterdirecteuren die me destijds begroetten met: ‘Wat fijn dat je er bent, de show is al maanden uitverkocht’, hebben me veel stress opgeleverd. Ik was vaak zo nerveus dat ik nauwelijks kon eten, laat staan genieten. Ja, het afscheidsapplaus was altijd mooi, maar daarna moesten we door, de volgende avond was er weer een show.”

Waar denkt u liever niet aan terug?

“Aan het geleefd worden. Het is een machine, anderhalf jaar van tevoren wordt er al gevraagd: ‘Wanneer ben je klaar? Wat ga je schrijven?’. Door dat drukke leven loop je ook dingen mis. Een van mijn dochters is op 18 juli geboren. Zes weken voor de geboorte trad ik nog op, zes weken erna, in september stond ik alweer op het podium. Wat dat betreft ben ik een dochter van mijn moeder, ik moest doorrrr, ze plukten mijn dochter zo ongeveer van mijn borst af.”

Een dochter van uw moeder?

“Het motto van mijn moeder, die eerder dit jaar op 93-jarige leeftijd overleed, was ‘doorrrrrrrrrrrrzetten’, met heel veel r’s. ‘Opgeven? Niks daarvan. Nee, daar gaan we niet moeilijk over doen, je moet doorrrrrr.’ Dat was mijn moeder ten voeten uit. Mijn vader was creatiever, meer een denker. Ik heb van beide kanten wat, dus soms moet mijn moederskant me even toespreken om niet te blijven zitten en piekeren.”

Hoe zorgt u ervoor dat u doorrrrr kan gaan, dat u vitaal blijft?

“Door op te treden, vier keer per week, 3 uur lang met zo’n 20 verkleedpartijtjes en af en toe wat danspasjes. Sporten? Nee, daar heb ik geen tijd voor. Ik wandel wel een uur per dag met onze drie hondjes, ik drink elke dag een fruitsapje, maar verder… Krampachtig gezond leven heeft volgens mij geen zin. Je moet vooral genieten, en een beetje nadenken. Mijn man kookt vaak gezond met verse ingrediënten, maar we gaan ook vaak uit eten, en dan is het helemaal niet zo gezond. En in het weekend, als we visite hebben, eten we een gebakje, drinken we een wijntje, daar doen we niet moeilijk over. Ik ben slanker dan tien jaar geleden.”

U moet kiezen: jong en vitaal of oud en wijs?

“Jong en vitaal vind ik spannender, maar oud en wijs ben ik ook. Oud, wijs en vitaal: dat lijkt me wel wat.”

Wat zou u met uw wijsheid jong talent dat in uw voetsporen wil treden aanraden? 

“Dat ze moeten doorrrrrzetten natuurlijk. Ik was 28 jaar, stond op het punt om moeder te worden en ik was er helemaal klaar mee. Toen schreef ik met mijn dikke buik aan de keukentafel ‘Lenie uit de Takkestraat’, wat mijn grote doorbraak bleek. Als ik toen niet had doorgezet, had ik nu niet op het punt gestaan om de veertig jaar vol te maken. Dan was ik een leuke amateur gebleven, waar overigens niks mis mee is hoor, ik zie heel veel heel leuke en goede amateurs op het podium.”

Tot slot: is er iets dat u mensen van uw leeftijd zou willen aanraden?

“Eén ding: als je even vrij bent, geniet van je dag. Het kan zomaar over zijn, dus onderneem, reis, ga uit eten, maak er een feestje van. Misschien duurt het allemaal zo lang niet meer.”