17 jul 2023
|
Maatschappij
De silicium paradox. Silicium is één van de meest voorkomende stoffen in onze grond; klei bestaat tot wel 60% uit niet-opneembare silicaten. Alleen siliciumzuur ofwel kiezelzuur is goed door planten opneembaar. De concentratie daarvan in de bodem bedraagt slechts enkele parts per million (ppm). Bovendien is het instabiel, siliciumzuur polymeriseert snel. Maar het is juist kiezelzuur dat het verschil kan maken voor een productieve en duurzame landbouw, betoogt Henk Maarten Laane, R&D director bij Rexil-Agro.
Vijfentwintig jaar geleden ontdekte Laane, voortbouwend op zijn ervaring als arts, hoe belangrijk een biostimulant als kiezelzuur is voor de weerstand van mens, dier en plant. Kiezelzuur heeft echter een nadeel: het is instabiel. Laane wist een gestabiliseerde vorm te ontwikkelen waardoor siliciumzuur toepasbaar werd.
Laane: “Het bodemleven speelt een belangrijke rol bij de vorming van kiezelzuur. Het resulteert bij de plant in een groter wortelstelsel, wat zorgt voor steviger verankering, een verhoogde wateropname en daardoor ook een betere nutriëntopname. De plant wordt er gezonder en weerbaarder door.”
En er zijn nog twee bonussen: “Op zilte grond kan de plant zout beter managen, zo bleek uit testen in Vietnam en Roemenië. En ook de houdbaarheid na de oogst neemt toe, waardoor voedselbederf vermindert. Een nieuwe techniek moet zichzelf bewijzen. Gelukkig kunnen we steeds meer praktijkresultaten overleggen, ook uit Nederland, die dit onderbouwen.”