Middenin het interview wordt er gesproken over de parallel met de automotive-sector. Kon je als garagist voorheen nog lekker ouderwets sleutelen aan vorige generaties auto’s, tegenwoordig heb je uitgebreide computerapparatuur nodig wil je een moderne auto op de weg houden. Die is als het ware volgestopt met high tech ict-tools. Een eventuele reparatie is niet één, twee, drie te verhelpen. “Die parallel met de zorgindustrie kun je wel trekken”, oordeelt managing director Asker Bazen van Sintecs, een adviesbedrijf dat klanten ondersteunt bij complexe elektronica en cybersecurity-ontwerpen. “Digitalisering heeft almaar meer impact op de zorgsector. Die ontwikkeling heeft zijn positieve consequenties, zoals de kans om ziektes beter te kunnen traceren, maar ook zijn negatieve. Of beter gezegd: wat betreft security en productinnovatie komen we voor grotere uitdagingen te staan.”

Eerst maar even het goede nieuws. De positieve consequenties dus. Digitalisering heeft de zorgsector ontegenzeglijk een stap vooruitgebracht. Artsen zijn in staat om met behulp van high tech-apparatuur en artificial intelligence levensbedreigende ziektes sneller op het spoor te komen. “Bij bijvoorbeeld het ontdekken van tumoren is het uiteraard van het grootste belang om tot een snelle en juiste diagnose te komen. Met behulp van MRI-scanners zijn er grote stappen voorwaarts gemaakt.”

Toch bestaat er net zo goed een andere kant van de medaille. De negatieve consequenties dus. De digitalisering laat zich zo nadrukkelijk gelden, dat het technisch gezien steeds complexer wordt om tot productinnovatie te komen. Want neem de voornoemde MRI-scanners. Die zijn tegenwoordig zo complex en verwerken dusdanig veel data en informatie, dat verdere productverbetering is uitgegroeid tot een uitdaging van jewelste. “De snelheid van productinnovatie staat onder druk. Het ontwerpen en op de markt brengen van een innovatie is dusdanig complexe materie dat uitsluitend high tech-bedrijven voldoende kennis hebben om tot productverbetering te komen.”

Daarnaast bestaat er een andere uitdaging wat betreft deze digitaliseringsslag in de zorg: namelijk beveiliging. Het Rijksinstituut voor Volksgezondheid en Milieu zegt het volgende daarover: ‘Digitalisering in de zorg brengt ook uitdagingen met zich mee. Het gaat hierbij onder andere om databeveiliging. Het is daarom belangrijk dat zorgverleners zich bewust zijn van gevaren met betrekking tot virussen, hackers, ransomware en de veilige overdracht van gegevens.’

Ook Bazen legt nadruk op het belang daarvan. Bij uitwisseling van patiëntgegevens is het van het grootste belang dat dit ordentelijk gebeurt en deze niet op straat komen te liggen. Dat heeft ontegenzeggelijk nare consequenties, maar een misschien nog groter drama kan van doen hebben met een cyberaanval op een ziekenhuis. Hij roept daar de cyberaanval op de Universiteit Maastricht in herinnering, die zich genoodzaakt zag om cybercriminelen 200.000 euro te betalen om erger te voorkomen. “Je zou kunnen zeggen: een universiteit die niet functioneert is tot daar aan toe, maar een ziekenhuis dat door een cyberaanval uitvalt, is een horrorscenario van jewelste. Je moet er toch niet aan denken dat je op de operatietafel ligt op het moment dat het ziekenhuis door cybercriminelen wordt platgelegd.”

Juist vanuit dat perspectief is de zorgsector een veelgezocht slachtoffer voor dit soort kwalijke praktijken. Een ziekenhuis is wellicht nog eerder dan een universiteit geneigd om losgeld voor een cyberaanval te betalen. “Waar wij als kennisorganisatie groot voorstander van zijn, is om de security niet aan de gebruikte software, maar aan de hardware te koppelen. Dat maakt de gebruiker aantoonbaar minder kwetsbaar voor cybercriminaliteit.”