De ene zomer is de andere niet. Dat zal dit jaar zeker gelden voor jazzzanger Dennis van Aarssen. Maar er zijn toch nog wat zekerheden. De eerste constante: hij is jarig aan het begin van de zomer. De tweede constante: hij zal een paar weken op vakantie gaan. Maar verder is er een hoop veranderd voor de winnaar van de laatste editie van The Voice. Hij hoopt dan ook dat het een andere zomer wordt. En stiekem gaat hij er ook wel vanuit. Eind juni komt zijn single uit, en misschien nog wel meer nummers. Daarnaast is hij druk met repeteren met de big band, om ervoor te zorgen dat alles perfect wordt voor zijn eerste theatershow die in september in première gaat. “Dus ik hoop op een drukke zomer, ik hoop dat al deze dingen wat losmaken.”

Je zal wel herkend worden als je rustig een biertje drinkt in het park of op het strand…

“Nou, dat ga ik vandaag uitvinden, mijn broer en wat vrienden komen langs en het is lekker weer. Maar ik maak het wel al mee hoor als ik door de stad fiets, en gelukkig alleen positief. Dan schreeuwen ze: ‘Hee, jij bent de winnaar van The Voice.’ Ik vind het leuk als mensen de moeite nemen en de moed verzamelen om iets tegen je te zeggen.” 

Waar komt je ambitie voor muziek vandaan? 

“Ik heb geen flauw idee waar dat vandaan komt. Er is niemand in mijn familie die muziek maakt. Ja, mijn moeder heeft orgel gespeeld vroeger, en mijn vader heeft een beetje gedrumd en was dj, maar niet dat ze daar hun werk van hebben gemaakt. Verder zit er geen echte muziek in mijn familie, ik denk dat het een aangeboren afwijking is. In de auto naar Spanje ging wel Swing when you’re winning op van Robbie Williams en daardoor ging het balletje bij mij rollen. Mijn pa regelde de dvd van het concert in de Royal Albert Hall toen we thuiskwamen en dat vond ik echt fantastisch. Dat vond ik zo gaaf, dat wilde ik ook.”

Bij welk liedje moet jij gelijk aan de zomer denken?

“Ha, niet een nummer dat in mijn genre zit. Summer Jam van The Underdog Project geeft mij altijd een ultiem zomergevoel. Dat weet ik: het is zomer, het is aan. Binnen mijn genre zou ik zeggen Come fly with me. Vlieg met me mee naar de zon, dat is letterlijk wat het liedje zegt.”

Zomer in Nederland betekent festivals, festivals, festivals. Pas jij op een festival, of is jouw muziek, jouw performance, geschikter voor een klein publiek, voor theaterzalen bijvoorbeeld?

“Ik denk dat het allebei mogelijk is. Ik start nu met een theatertour, en ik denk dat dit een goede beslissing is. Ik word daar zelf heel gelukkig van. Maar The Voice is supertoegankelijk en heeft een heel breed publiek, en ook daar vonden de mensen het te gek wat ik deed. Dus ik hoop dat ik het brede publiek kan blijven aanspreken met mijn niche muziek. Het is voor mij nu zaak om een trackrecord op te bouwen in het theater door volle zalen te trekken en goede shows neer te zetten, zodat ik in de picture blijf. En zodat nog meer mensen, als ik bijvoorbeeld over twee jaar op een groot festival sta, mij kennen en helemaal uit hun dak gaan bij mijn optreden.” 

Als je een muzikaal voorbeeld moet noemen uit de huidige tijd, wie zou dat dan zijn?

“Dat zijn er een paar. Michael Bublé is natuurlijk een open deur, omdat hij in hetzelfde genre zingt. Het pad dat hij heeft bewandeld is een voorbeeld voor mij. Hij is een van de meest succesvolle artiesten van de afgelopen jaren. Een ander voorbeeld is Waylon. Hij zit ook in een niche met zijn countrymuziek, en hij weet dit bij het grote publiek te brengen door op zijn eigen manier in de picture te blijven. Hij staat gewoon twee keer op het songfestival met een niche muzieksmaak. Door superauthentiek te zijn en dicht bij zichzelf te blijven heeft hij dat bereikt, dat is absoluut een voorbeeld voor me.”

Het winnen van The Voice was je hoogtepunt van je carrière tot nu toe. Wat moet het volgende hoogtepunt worden?

“Mijn carrière bestaat alleen maar uit hoogtepunten tot nu toe. Mijn hele deelname aan The Voice was een groot feest. Ik heb een paar weken geleden vijf liedjes geschreven met de pianist van Frank Sinatra, die was in Nederland. Ik hoop dat we daarvan een EP-tje uit kunnen brengen van de zomer. Dan zou hij ook de pianostukken inspelen, hoe te gek is dat? Dat de pianist die met Frank Sinatra en Sammy Davis jr. heeft gespeeld op mijn plaat komt te staan? Maar ik hoop natuurlijk ook dat mijn theatertour een hoogtepunt zal worden. Een volledig uitverkocht hoogtepunt hoop ik, haha. Voor volgend jaar hoop ik daar een mooi vervolg aan te geven met een paar mooie jazzfestivals.”

Vind je de overgang naar eigen werk spannend?

“Ja. Spannend in meerdere opzichten. De gebaande paden zijn altijd makkelijker om te nemen. Als ik That’s Life zing op een feestje of in het theater dan gaan mensen dat kennen en fantastisch vinden. Als ik een liedje zing dat ik zelf heb geschreven waar echt mijn hart en mijn ziel in ligt, dan is het altijd maar afwachten of die emotie ook overkomt op het publiek. En of ze niet denken: ‘Wat is dit, ik ken dit niet, ik ga naar huis.’ Dat is superspannend. Maar het is ook alleen al spannend om die muziek überhaupt te schrijven. Tot voor kort had ik dat nog nooit gedaan.”

Tot slot: het is zomer 2024. Welke vraag ga ik je dan stellen?

“Ik hoop dat je me dan vraagt: ‘Van al deze dingen in de afgelopen 5 jaar, waar ben je het meest trots op?’.”

En wat zal de jouw antwoord zijn?

“’Het laatste’, denk ik. Wat dat dan is? Haha, het zou mooi zijn als ik kan antwoorden waar het is begonnen dus ‘mijn concert voor een volle zaal in The Royal Albert Hall’. Maar of dat in 5 of zelfs in 50 jaar haalbaar is? Ik hoop het.”