Technologische innovaties zijn ook in de veehouderij aan de orde van de dag. Sensoren en andere slimme toepassingen zorgen ervoor dat er steeds meer data beschikbaar komen, zo wordt vermeld op groenkennisnet.nl. Echter, de interpretatie van de data die deze sensoren opleveren blijft vaak nog achter. Boeren zijn zelf immers geen data-analisten en dus is het belangrijk dat de innovaties die op de markt komen de verzamelde data gelijk kunnen vertalen naar de taal van de boer. Bijvoorbeeld door intelligente algoritmes in de sensoren in te bouwen die met elkaar communiceren over wat er met de koe aan de hand is wanneer er bepaalde data verzameld wordt. Belangrijk is dan dat de boer in duidelijke taal te horen krijgt of de koe iets mankeert, en wat dat dan precies is.

Dat kan grote voordelen bieden voor het dier en de veehouder, zo stelt onder andere het Rathenau Instituut. Digitalisatie in de veehouderij kan leiden tot een verhoogd dierwelzijn met focus op ziektepreventie, maar ook tot een betere werk-privébalans en een betere economische situatie voor de veehouder. Als een koe ziek is zal deze minder melk produceren, wat samen behandelingen een behoorlijke inkomensderving betekent voor de veehouder en zeker als deze aandoening meer koeien in de koppel treft. Daarnaast is het voor een veehouder ook emotioneel zwaar als er iets ‘mis’ is met zijn dieren, zeker als hij of zij daar geen grip op heeft. Sensoren die de gezondheid van een dier in de gaten houden, kunnen ervoor zorgen dat er preventief ingegrepen kan worden voordat de dieren daadwerkelijk ziek worden.

Maar naast het monitoren van de gezondheid speelt data ook een belangrijke rol in de identificatie van dieren en dat is voor de waarborging van en vertrouwen in de herkomst en onze voedselveiligheid heel erg belangrijk. Momenteel is een oormerk bij runderen, waarmee je het dier kunt identificeren, verplicht. Dit is te vergelijken met een paspoort. Daarin zit al een bepaalde borging, want je kan aan de hand van dat oormerk zien op welke bedrijven het dier gehuisvest is geweest. Via de diergezondheidsadministratie op deze bedrijven kunnen eventuele behandelingen of preventieve maatregelen zoals vaccinaties worden gekoppeld aan het nummer op het oormerk, en dus aan het dier. 

Die identificatie kan echter nog naar een hoger niveau getild worden met behulp van DNA-analyse. Wanneer het oornummer bij het vee wordt vastgemaakt, wordt er gelijk ook een stukje weefsel meegenomen dat gebruikt kan worden voor DNA-analyse. Aan de hand van die analyse kan je de hele rit van het dier kennen, vanaf de oorsprong in de veehouderij tot op je bord als consument. Dat wordt bijvoorbeeld al gedaan door het bedrijf IdentiGEN. 

Door het nemen van weefselmonsters in het slachthuis en later in het eindproduct in de supermarkt kan het gehele productieproces tijdens en na het leven van het dier in kaart worden gebracht. Dit zorgt voor transparantie in de keten, doordat diergezondheid, welzijnsomstandigheden en later de verwerking van het eindproduct zijn geborgd.

Uiteindelijk is het doel om deze technologische oplossingen in de hele veehouderij en voor meerdere diersoorten uit te rollen. En wie weet, misschien kunnen we in de toekomst in het restaurant of de supermarkt dan wel een QR-code scannen om precies te zien te krijgen welke reis ons stukje vlees en pak melk hebben afgelegd. Want weten wat je eet is voor steeds meer consumenten van belang.