Er zijn speciale laboratoria die erop gericht zijn om de veiligheid van voedsel voor mens en dier te waarborgen. De consument wil eerlijk worden geïnformeerd over de samenstelling van voedsel. Dit wordt gewaarborgd door de Europese en de nationale wetgeving. Er is ook Europese regelgeving voor de informatie op het etiket van een product. Bedrijven mogen geen claims op de verpakking vermelden wanneer deze de consument onjuist informeren. Een voorbeeld van juiste informatie op het etiket, is de claim ‘dit past in een cholesterol verlagend dieet’, iets wat op sommige margarines vermeld staat. De Europese wetgeving richt zich op een veilige samenleving op basis van eerlijkheid en transparantie. Voedselproducenten worden voortdurend gecontroleerd.

De veiligheid van ons voedsel wordt voortdurend bedreigd. Voedingsmiddelen en grondstoffen die van buiten de Europese Unie worden ingevoerd, moeten voldoen aan de Europese wet- en regelgeving. Veel van die producten zijn echter niet te vertrouwen en moeten worden gecontroleerd. Zo hebben voedselschandalen in China ertoe geleid dat China zuivelfabrieken heeft gekocht in Nederland, waarbij er producten richting China gaan, denk bijvoorbeeld aan de babyvoeding. Veel Nederlandse bedrijven kopen juist hun grondstoffen in China en India. We moet extra alert zijn en veel controleren, alleen dan kunnen we de veiligheid van ons voedsel garanderen. 

Voeding en gezondheid hebben alles met elkaar te maken. Wij kunnen zowel gezonde als ongezonde voeding kopen. Deze vrije keuze is een recht. Toch lijkt het erop dat we met elkaar vinden dat we hier iets mee moeten doen. Er worden steeds meer producten en merken ontwikkeld die minder suiker, vet of zout bevatten. De informatie over wat gezond is, heeft al vele labels gehad op de etiketten. We kennen bijvoorbeeld het ‘ik kies bewust’-vinkje. De recentste ontwikkeling is hierin de Nutri-Score, met de letters A t/m E. Een A-product zou een betere keus zijn dan een product met een E. Maar het blijft opletten geblazen: Coca-Cola Zero heeft een A en gerookte zalm krijgt een D.

En dan is er nog de impact van ons voedsel op de klimaatcrisis. Er is nog geen label op verpakkingen dat hier iets over zegt. Ook is er nog geen wet- en regelgeving op dit gebied. Voedsel heeft echter een enorme impact op het klimaat en de energievraag. Er is berekend dat een voedingsproduct vele kilometers aflegt voordat het door de consument wordt gekocht. Wanneer we bewust de keuze maken om ons eten dichter bij huis te telen, produceren en kopen heeft dit grote impact. Dit is echter niet zo eenvoudig als het lijkt. Zo worden er nu veel vegetarische en veganistische producten ontwikkeld. Die lijken minder belastend te zijn voor het milieu dan vlees, maar soms is deze positieve invloed twijfelachtig. Voor de productie van soja worden bijvoorbeeld veel regenwouden in Brazilië gekapt. Sommige voedseltrends zijn dus minder gunstig voor het klimaat dan andere. Om als consument goed onderscheid te kunnen maken tussen de producten en hun gevolgen voor de aarde, is het belangrijk dat er een nieuw keurmerk komt. Ik pleit daarom voor een ‘klimaat-impact-label’.