Overal op aarde veranderen leefomgevingen. Temperaturen stijgen of dalen en diersoorten verdwijnen in rap tempo. Het lijkt erop dat de permafrost in grote delen van Noord Rusland aan het smelten is. En door de stijging van de zeespiegel dreigen diverse eilanden – bijvoorbeeld die in de Pacific- opgeslokt te worden door de zee. Al levert klimaatverandering niet voor iedereen alleen maar ellende op, in dit eerste stadium. Op sommige plekken wordt het zelfs gezien als een zegen. Doordat het ijs verdwijnt, in bijvoorbeeld Nunavut het uiterst noorden van Canada, kunnen vissers daar niet drie maar zes - of soms wel zeven- maanden vissen. 

Ook in Nederland worden de zomers veel warmer, en er valt regelmatig veel te weinig regen - wat voor grote problemen zorgt. Ook mij vallen die veranderingen op en ook ik voel me daar verantwoordelijk voor. Ik ben natuurlijk jaren de wereld over gevlogen, op zoek naar bijzondere en inspirerende verhalen van mensen in de verste uithoeken van de wereld. Maar de laatste tijd denk ik ook veel bewuster na over vliegen. Toch vind ik het geen goed idee als we ons opeens helemaal tegen reizen keren. Het is juist belangrijk dat we in deze tijd onze blik niet alleen maar naar binnen richten. Om, in mijn geval, de verhalen te vertellen van mensen die juist heel bewust leven, zonder alle moderne gemakken die wij in het westen hebben. Die mensen hebben mij zo ontzettend veel geleerd. Dat je helemaal niet gelukkig wordt van steeds maar weer een nieuwe telefoon of nieuwe kleren, bijvoorbeeld. Maar ook hoe belangrijk het is om zuiniger om te gaan met grondstoffen, dat het heel goed is om kinderen te leren waar hun voedsel vandaan komt, en hoe bizar het is dat wij in het westen de wc doortrekken met drinkwater.

Als ik na een lange reis weer terug ben in Nederland verbaas ik me geregeld. Als ik de krant lees lijkt het vaak alsof we onze economische groei belangrijker vinden dan de zorg voor onze planeet. Natuurlijk zijn er ook goede ontwikkelingen: we worden ons in Nederland steeds bewuster van de gevolgen van ons handelen. Maar veel mensen willen er nog niet aan geloven dat we onze levensstijl zullen moeten aanpassen, hoewel ik weet dat veel mensen er een hekel aan hebben als ze iets opgedrongen wordt. Ik vind dat zelf óók moeilijk: we hebben hier zo’n goed leven! Het is echt lastig om van sommige fijne gewoontes afscheid te nemen. En natuurlijk, er zijn veel grotere regeringsmaatregelen nodig - op mondiaal niveau - om de aarde leefbaar te houden. Maar gelukkig kunnen we zelf echt een steentje bijdragen. Ook ondernemers; er zijn zo veel nieuwe mogelijkheden om je bedrijf te verduurzamen. 

Ik hoor wel eens: waarom zouden wij hier in het westen het voortouw moeten nemen in verduurzaming? Wij hebben decennialang riant hebben geleefd ten koste van onze planeet. Ook ik heb er uitbundig van genoten; iets wat de Inwoners van derdewereldlanden niet kunnen zeggen. Zij hebben die kans nooit gekregen. Daarom moeten wij juist nu het goede voorbeeld geven!