Ze is al jaren ‘degelijk aan het leven’. Ze rookt niet, drinkt niet, en probeert vier keer in de week een uur lang baantjes te zwemmen. Ook met voeding is ze voorzichtig, ze weet wat ‘haar lijf nodig heeft’. Maar dit alles doet ze niet alleen om gezond oud te worden. Willeke Alberti: “Als mijn stem het niet meer doet, dan heeft dat effect op alles in mijn leven. Dan kan ik ook mijn kleinkinderen niet meer voorlezen. Ja, dat zou verschrikkelijk zijn, maar ik ben er niet bang voor, dat heeft geen zin.”

Gelukkig werkt het gezonde leven. Alberti voelt zich super, bruist van de energie. Maar misschien is het niet zozeer haar gezonde levensstijl, maar vooral haar gezonde geest die hiervoor zorgt. Alberti staat midden in het leven, treedt nog wekelijks op, geniet met haar familie en wil dit nog tot in de lengte van jaren blijven doen. Ze voelt zich ook nooit oud. Alhoewel nooit? “Laatst had ik griep en dat was een heftige hoor, ik had pijn in al mijn ledematen. Toen voelde ik me wel heel oud. Maar verder heb ik niks met leeftijd, ik denk altijd dat iedereen even oud is. En iedere leeftijd heeft zijn charme, voor alles is wel een leeftijd.”

Voor alles is wel een leeftijd?

“Ja, op je twintigste doe je andere dingen dan op je zeventigste, en zo hoort het ook. Als je daarnaar leeft, komt alles goed. Neem bijvoorbeeld kleding: op mijn leeftijd hoor je niet meer in korte rokjes te lopen. Dat doe ik dus ook niet, ik kijk wel uit, ik wil niet dat mensen zeggen: ‘Kijk die nou jong willen zijn’. Dat heb ik met kleding altijd gehad, zo ben ik opgevoed. Mijn moeder wist heel veel van mode, ze was echt een voorbeeld voor mij.”

Hoe blijft u zo actief?

“Dat heeft vooral te maken met mijn vak: ik werk altijd met jong talent, dat houdt je jong. Het is ook het mooiste vak dat er bestaat, ik geniet er echt van. Dat komt vooral doordat ik met mensen werk die van hun vak houden, net zoals ik.”

En hoe zorgt u ervoor dat u mentaal fit blijft?

“‘Leef, alsof je het laatste dag is’, zingt André Hazes Jr in zijn lied Leef. Dat doe ik, en dat zou iedereen kunnen doen. Niet moeten, kunnen. Als je ouder wordt, ga je veel begrijpen. Dat je zelf het leven moet maken bijvoorbeeld. Je moet initiatief tonen, met ideeën komen. Je moet zorgen dat je niet verzuurt, door midden in het leven te staan. Voor mij is dat makkelijk met al mijn kinderen en kleinkinderen.”

Is familie belangrijk voor u?

“Zeker, dat zit in mijn genen. Het is mijn Jordaanse inslag, familie komt altijd op nummer één. Ik geniet van de gezelligheid, van de reuring. Ik vind het gewoon het allerleukste als het hele zooitje er is. En als ze er niet zijn, wil ik weten waar iedereen is. De familie-app is hierbij heel belangrijk. Dan kan ik kijken wanneer ze vliegen, ze even goede reis wensen, en ze laten me weten wanneer ze veilig geland zijn. Weten waar iedereen is, verbindt.”

Gaat u ooit met pensioen?

“Geen idee, maar met optreden in de zorg stop ik alleen als ik niet meer kan lopen, springen en zingen. Dan moet ik wel stoppen. Maar zolang dat nog lukt, ga ik door. Ik vind het heerlijk om te doen.”

Met uw foundation probeert u ouderen en zwakkeren in de samenleving te helpen, waar komt die behoefte vandaan?

“Ook dat zit in de genen die ik van mijn vader Willy Alberti en mijn oom Johnny Jordaan heb gekregen. Ik heb altijd voor goede doelen gewerkt. Sterker nog, ik geloof dat er geen goed doel is waar ik niet aan heb meegewerkt.”

Kunt u eens een voorbeeld noemen waar u echt heel gelukkig van werd binnen uw foundation?

“Ik kan van elk optreden wel een voorbeeld geven, vorige week nog in Bedum in een centrum voor kinderen met een verstandelijke handicap. Daar was een meisje van een jaar of 5 met het syndroom van down, en als zij dan glimlacht terwijl ik ‘De glimlach van een kind’ zing, dan ontroert me dat zo. Hoe cliché het ook klinkt, dat zijn geweldige momenten, elke keer weer.”

Wat zou u anders doen in uw leven, mocht u de kans krijgen?

“Vroeger zei ik altijd: dan zou ik kapper worden. Nu is mijn antwoord: dan zou ik vrijwilliger willen zijn, iets in de zorg doen. Dus eigenlijk zou ik niks anders willen doen, want dat doe ik nu.”

Welk jong talent zou uw rol in Nederland kunnen overnemen?

“O jeetje, er zijn zoveel jonge talenten waar ik blij van word. Maar als ik dan toch iemand moet noemen dan is het Edsilia Rombley. En Maan. Zij kunnen liedjes zo mooi en zacht zingen.”

Wat zou u dit jonge talent willen aanraden?

“Ik denk eerder dat zij mij dingen kunnen aanraden, haha. Nee hoor, je snapt het of je snapt het niet. Maar als ik dan toch een advies mag geven, mijn vader zei altijd: ‘Wees vriendelijk op de trap naar boven, want je moet ook weer naar beneden. En verder: ‘Een goed kind regeert zichzelf, er moet nooit dwang achter zitten, luister naar je gevoel’.”

En wat zou u andere ouderen aanraden?

“Neem zelf initiatief als dat kan. Nodig mensen uit, ga kaarten of bowlen. Probeer bij je club te zijn, blijf onder de mensen, ook onder jongeren. Ga niet wachten tot je kinderen een keer tijd hebben, want die hebben geen tijd. En mijn advies aan de kinderen: betrek opa en oma, vraag ze mee naar een voetbalwedstrijd, denk even aan ze. Gewoon geïnteresseerd zijn is al genoeg, dat vind ik ook altijd leuk.”